Płaska ziemia - czy można tej teorii zaprzeczyć?

jednego krańca nieba aż po drugi.

Marcin napisał:Popełniłem ten post zainspirowany wymianą poglądów z jednym z członków naszej grupy. Postanowiłem przyjrzeć się bliżej prawie powszechnego ciążenia sformułowanego przez Newtona. Newton korzystając z rezultatów badań Galileusza i Kepplera wyprowadził równanie, znane jako równanie powszechnego ciążenia : F=G*[(M1 x M2)/r^2)]. Z tego równania wynika, że siła powszechnego przyciągania dwóch ciał jest proporcjonalna do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między nimi. Współczynnik proporcjonalności G, nazywany "stałą grawitacji" był wyznaczony eksperymentalnie przez Cavendisha w 1798 r., a więc dopiero ponad 100 lat później. Szukając danych do tego postu, śmiem twierdzić, że to prawo jest chyba najsłabiej opisanym prawem w całej fizyce. Nigdzie nie znalazłem informacji na jakim fizycznym zjawisku opiera się i skąd na przykład wynika, że siła przyciągania jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości, a nie na przykład prosto proporcjonalna do niej. Dodatkowo, jak zapewne wiecie, aby model heliocentryczny funkcjonował potrzebna jest w nim właśnie taka niewidzialna siła.

Dane do poniższego materiału brałem przeszukując internet, dlatego każdy zainteresowany będzie mógł sobie to samemu sprawdzić. Zakładam również, że Newton po wyprowadzeniu wzoru chciał sprawdzić jego słuszność i dokonał jakiś obliczeń.

Według mojego śledztwa, Newton dysponował następującymi danymi :
1. Średnica Ziemi – z opracowań starożytnych Greków posiadał kilka średnic ( musiał wybrać tą najbardziej zbliżoną )
2. Średnica Księżyca - z opracowań starożytnych Greków posiadał kilka średnic (musiał wybrać tą najbardziej zbliżoną)
3. Średnica Słońca - z opracowań starożytnych Greków posiadał kilka średnic (mógł sobie wybierać dowolnie, żadna nie była bliska tej dzisiejszej)
4. Odległość Księżyca od Ziemi - z opracowań starożytnych Greków oraz Kopernika posiadał kilka odległości (musiał wybrać tą najbardziej zbliżoną)
5. Odległość Ziemi od Słońca - z opracowań starożytnych Greków oraz Kopernika posiadał kilka odległości (mógł sobie wybierać dowolnie, żadna nie była bliska tej dzisiejszej)

Jakimi danymi Newton nie mógł dysponować :
1. Nie dysponował gęstością Ziemi, a więc nie mógł policzyć jej masę – gęstość doświadczalnie została ustalona ponad 100 lat później przez Cavendisha
2. Nie dysponował gęstością Księżyca, a więc nie mógł policzyć jego masy
3. Nie dysponował gęstością Słońca, a więc nie mógł policzyć jego masy.
4. Nie dysponował wartością stałej grawitacji G

Szczęścia Newtona na jego drodze do sformułowania swojego prawa ( przypadek ? – nie sądzę) :
1. Wybrać najbliższą prawdzie średnice Ziemi – 33% szans
2. Wybrać najbliższą prawdzie średnice Księżyca – 20% szans
3. Wybrać najbliższą prawdzie odległość Księżyca od Ziemi – 16% szans
4. Zgadnąć gęstość Ziemi – nie szacuję
5. Zgadnąć gęstość Księżyca – nie szacuję

Biorąc tylko pod uwagę trzy pierwsze punkty, Newton miał szansę troszkę powyżej 1%. Dodając do tego zgadnięcie gęstości, to zapewne jego szanse były bliskie 0%. ( wartości szans możecie odczytać z załączonych przez ze mnie tabel )

Jak według mnie mogło wyglądać formułowanie prawa ciążenia.
1. Wyprowadzenie wzoru
2. Sprawdzenie wzoru na układzie Ziemia – Księżyc
a. Policzenie siły odśrodkowej działającej na Księżyc krążący wokół Ziemi
b. Na podstawie siły odśrodkowej, policzenie stałej grawitacji G

3. Sprawdzenie stałej grawitacji G w układzie Słońce – Ziemia
a. Policzenie siły odśrodkowej działającej na ziemię
b. Z warunku równowagi układów policzenie masy Słońca
c. Policzenie gęstości Słońca.
d. Dojście do wniosku, że taka gęstość jest niemożliwa
e. Powiększenie i oddalenie Słońca, tak aby pasowało.
Oczywiście podpunkt d i e są moim dopowiedzeniem, gdyż nie znalazłem informacji na temat tego, czy Newton podał właściwy rozmiar i odległość Słońca.

Na koniec historyjka, która obrazuje przypadkowość wyliczeń Newtona. Będę manipulował danymi bo nie wiem na jakich faktycznie pracował uczony. Znajdą się również wątki humorystyczne, ale proszę je nie brać do siebie gdybym przez przypadek kogoś uraził.

Wcielam się w rolę takiego Newtona Bis. Wzory prawdziwego Newtona pozostawię bez zmian

Jest XVII wiek, wpada w moje ręce dzieło Kopernika. Po przeczytaniu i zasięgnięciu opinii innych moich uczonych znajomych, dochodzę do wniosku, że opisany tam model wszechświata faktycznie może być prawdziwy. Bardzo żałuję, że nie mogę się wzbić wystarczająco w górę, aby na własne oczy przekonać się o KZ, ale skoro obserwuję na niebie inne ciała niebieskie, które są okrągłe, dochodzę do wniosku, że moja Ziemia, jest jednym z wielu ciał niebieskich więc też musi być okrągła. Zastanawia mnie, co powoduje, że Ci co są do góry nogami nie spadają i dlaczego te ciała niebieskie mogą krążyć po orbitach. Dochodzę do wniosku, że musi być niewidzialna siła, która te układy utrzymuje w stabilności. Ale co to za siła? Jak ją oszacować?

Zbieranie danych.
Przeglądam starożytne opracowania i widzę, że pięciu gości ( Arystarch, Eratostenes, Hipparch, Posejdonios i Ptolemeusz) próbowało podać interesujące mnie dane. Hmm…z których danych skorzystać?
1. Dane dotyczące ziemi.
Posejdonios, Eratostenes z Cyreny oraz Ptolemeusz oszacowali obwód ziemi. Kogo wybrać….ene due rike fake …..wybieram Posejdonios – 240 000 stadionów. Ile ma ten stadion metrów? Jak to olimpijski stadion to niech ma 192m. Hmm…gdzie tu znaleźć masę ziemi. Szukam w internecie … znaczy szukam po starożytnych opracowaniach i znaleźć nie mogę. Szkoda, że ten Cavendish dopiero za ponad 100 lat poda gęstość ziemi bo bym miał z głowy. Ale uświadomiłem sobie, że ja muszę wcześniej podać swoje prawo, bo jak nie podam to biedny Cavendish nie będzie mógł skorzystać z niego, aby podać gęstość. No i koło się zamknęło. Dobra nie kombinuje, żeby w przyszłości Hennry nie miał kłopotów. Jako naukowiec mam przecież intuicję to przyjmę gęstość 5,5 g/cm3. Chociaż wiem, że od kręcenia się, ziemia nie jest idealną kulą, ale co sobie będę utrudniał, wyliczę jej masę tak jakby była. W opracowaniu Kopernika odległość Słońca od Ziemi to 590 ziemskich średnic – czemu miałbym mu nie ufać 
Zatem :
Obwód Ziemi : 46 080 km
Średnica Ziemi D = 14 667,72 km
Promień Ziemi Rz = 7 333,85 km
Masa Ziemi Mz = 9,0876 *10^24 kg
Odległość Ziemi od słońca rs = 8 653 954,54 km
Okres obiegu wokół Słońca ~ 365 dni
Prędkość orbitalna Ziemi wynikająca z powyższego V = 1 724,20 m/sec

2. Dane dotyczące księżyca w końcu jest najbliżej.
Przeglądam opracowania i mam. Istniał ktoś taki jak Arystarch z Samos. Facet na podstawie obserwacji i pomiarów kątowych średnicy księżyca wyliczył z zależności geometrycznych, że odległość księżyca od ziemi to rk = 4 x 10^5 km. Dodatkowo z zaćmień księżyca wyliczył, że średnica jego to około 1/3 średnicy ziemi. Ziemie mam, więc policzę średnice i promień księżyca. Cholera, co tu zrobić z masą. Znów mam intuicję. Tak coś czuję, że Księżyc musiał powstać na skutek kosmicznej kolizji jakiegoś ciała niebieskiego z naszą Ziemią. Chyba nie będzie nadużyciem jak wezmę jego gęstość taką samą jak przyjąłem dla ziemi (faktycznie gęstość Księżyca to 3,34g/cm3). Żeby tylko Cavendish nie chciał tego weryfikować .
Zatem :
Odległość Księżyca od Ziemi rk = 400 000 km
Średnica Księżyca = 1/3 D = 4 889, 24 km
Masa Księżyca Mk = 3,3658 * 10^23 kg
Okres obiegu wokół Ziemi = 27,3 dnia
Prędkość orbitalna Księżyca wynikająca z powyższego V = 1 065,52 m/sec

3. Dobrze by było mieć jakieś dane dotyczące Słońca, tak żeby można było sprawdzić wzory.
Znów zaczynam szukać i znajduje. Posejdonios podaje średnicę Słońca jako 39,25 średnic ziemskich.
I znów ta pier**** masa. Na razie jej nie ruszam, może jak wyprowadzę wzory to coś wymyślę.

Obliczenia.
Po wielu dniach rozważań wyprowadziłem wzór, z którego jestem bardzo dumny
Wzór powszechnego ciążenia między dwoma ciałami posiadającymi masę znajdującymi się w odległości r od siebie: F = (M1 x M2) / r^2. E…nie było takie trudne, otrzymałem bardzo przyjazny wzór. Moment … o k***a co to za jednostki mi wychodzą. Przecież nie dawno sam podałem, że jednostki siły to newtony. Wiem. Wprowadzę stałą grawitacyjną G. Dam jej taką jednostkę, że mi się tu pięknie poskraca i na końcu będą newtony N. W końcu i tak nikt nie zajarzy o co chodzi z tym G. Mnie wychodzi, że G powinno mieć jednostkę m3/(kg*sec2). Nie pytajcie co to znaczy, tak musi być by F na końcu była w N. Wartość G na razie sobie przyjmę = 1, a prawidłową wartość sobie ustalę na końcu, najpierw sprawdzę co mi wychodzi.

No wiec moje F ma wzór F=G*[(M1 x M2)/r^2)].
Liczę F dla układu Ziemia – Księżyc przy założeniu że G =1.
Wychodzi mi F = 1,9118* 10^31 N

Teraz muszę to porównać do siły odśrodkowej, żeby mi księżyc nie odleciał w kosmos, albo gorzej, żeby nie spadł mi na Ziemię. Z danych powyżej siła odśrodkowa działająca na księżyc to:
Wychodzi mi Fo = 9,5533 * 10^20 N

Ponieważ wiem, że aby układ był stabilny te dwie siły muszą byś sobie równe, zaraz sobie sprytnie dobiorę moje tajemnicze G
G = 4,9973 *10^-11 m3/kg*sec2 (niech się Cavendish martwi  )

Teraz policzę sobie jeszcze przyspieszenie ziemskie g = (G x Mz) / Rz^2.
Wszystko mam wyszło mi g = 8,44 m/sec^2.

Na koniec, myślę sobie, że chętnie bym sprawdził ten wzór na układzie Ziemia – Słońce. Tylko co tu zrobić, nie mam masy słońca. Trudno, zatem pierw policzę siłę odśrodkową działającą na Ziemię, a potem z zależności równowagi sił, wyliczę sobie masę słońca. No więc do dzieła.
Masę Ziemi mam Mz = 9,0876 *10^24 kg
Odległość Ziemi od Słońca mam rs = 8 653 954,54 km
Czas obiegu znam 365 dni
Prędkość Ziemi po orbicie mam V = 1 724,20 m/sec
No i wyszła siła odśrodkowa Fo = 3,1218*10^24 N
Teraz policzę sobie masę Słońca ze wzoru Ms = (Fo*rs^2) / (G * Mz)
Zatem masa słońca wynosi Ms = 5,1482*10^29 kg
Czyli jego gęstość to 0,00515284555348682 g/cm3 ?
E….coś tu nie gra, mała ta gęstość. Ktoś ze starożytnych musiał się pomylić, ale chyba nie ja. Zaraz coś poradzę, zwiększę mu średnicę z 3 razy i odległość od Ziemi jakieś 18 razy, zobaczymy co wyjdzie.
Mam teraz :
Odległość Ziemi od Słońca 155771181,68km
Średnicę Słońca 1 727 123,98 km
Prędkość ziemi po orbicie 31 035,62 m/sec
Po podstawieniu do wzorów i obliczeniu gęstość teraz wychodzi 1113 kg/m3. Jest ok. Zanim ktoś to sprawdzi, to jeszcze wymiary i odległości Słońca zmienią się kilka razy.
Tak to w ekspresowym tempie powstała teoria grawitacji BIS.
Ktoś jej zaprzeczy ? 

Jak ktoś doczytał do tego momentu, to zapewne widzi, z jaką losowością Newton mógł sobie dobierać dane do swoich wyliczeń. Do tego musiał dość dobrze strzelać z dużego palca, aby tak na chybił trafił podawać prawidłowe gęstości ciał niebieskich co pewnie i teraz jest dość trudne. Zbierając materiały do tego postu i dokonując obliczeń zauważyłem, że stałą grawitacji G można regulować wyniki dopasowując ją do danych na jakich się robiło wyliczenia.
Oczywiście nie wierzcie mi i sami sprawdźcie poprawność wyliczeń. Jakby coś, to służę pomocą
Poniżej zamieszczam różne ciekawe tabelki. Do swoich wyliczeń możecie użyć dowolnych danych w nich zawartych.
Pozdrawiam