Cudowne wybawienie ludu Bożego

Malachiasza 3

(1) Oto Ja posyłam mojego anioła, aby mi przygotował drogę przede mną. Potem nagle przyjdzie do swej świątyni Pan, którego oczekujecie, to jest anioł przymierza, którego pragniecie. Zaiste, on przyjdzie - mówi Pan Zastępów

Malachiasza 3

(23) Oto Ja poślę wam proroka Eliasza, zanim przyjdzie wielki i straszny dzień Pana,

Malachiasza 3

(24) I zwróci serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym, gdy przyjdę, nie obłożył ziemi klątwą.

(Sept) Malachiasza 3

“Oto ja wyślę mojego anioła (w Tanach jest posła Mojego). On sprawdzi drogę przede mną.
Pan bowiem, którego oczekujecie, przybędzie niespodzianie do swojej świątyni. Wysłannik Przymierza, za którym tęsknicie. Oto już nadchodzi- mówi pan, Wszechwładca. Ale kto wytrwa w dniu Jego przyjścia? Kto się ostoi przy Jego objawieniu się?

(NBG) Mal 3
"Oto posyłam Mojego posła, by utorował drogę przede Mną.Niespodziewanie, do swojego Przybytku przybędzie Pan, którego pragniecie, bo oto nadchodzi poseł Przymierza, którego pożądacie – mówi WIEKUISTY Zastępów."

(Sept) Syracha 48:  
1. “I powstał Eliasz, prorok jak ogień, a jego słowo płonęło jak pochodnia.

10. Ty jesteś wyznaczony na odpowiednią chwilę w porze karania, by ukoić gniew, nim wybuchnie, by serce ojca skierować do syna i umocnić pokolenie Jakuba.

(Sept) Iz 40

"'Pocieszcie, pocieszcie mój lud’ – mówi Bóg. 'Przemówcie kapłani do serca Jeruzalem; dodajcie mu otuchy. Jego bowiem upokorzenie dopełniło się; jego grzech został odpuszczony. Przyjęło ono z ręki Pana podwójną zapłatę za swe uchybienia'. Oto głos nawołującego na pustkowiu: ‘Przygotujcie drogę Panu, wyrównajcie ścieżki naszemu Bogu.

Jana 1:19-23

19 Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?»,

20 on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».

21 Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?» Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?» Odparł: «Nie!»

22 Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?»

23 Odpowiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską , jak powiedział prorok Izajasz»

Mateusza 11:7-15

7 Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? 

8 Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą.

9 Po coście więc wyszli? Proroka zobaczyć? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. 

10 On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. 

11 Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. 

12 A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je. 

13 Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. 

14 A jeśli chcecie przyjąć, to on jest Eliaszem, który ma przyjść.

15 Kto ma uszy, niechaj słucha! 

Daniela 12:9 Danielu, przestań pytać. Słowa te są zamknięte i zapieczętowane do czasów końca.
10 Sprawiedliwi ukażą się, wybielą się ze smutku/ucisku, wyczyszczą w ogniu, [ θα αγνισθουν nie przetłumaczalne:-(] Jednak nie przestrzegający Prawa odstąpią ku jeszcze większemu bezprawiu. Wszyscy bezbożni nic nie zrozumieją z tego co zostało przepowiedziane. Jednak pobożni wszystko dobrze zrozumieją.

Rodzaju 3:15 "Położę nieugaszalną wrogość pomiędzy tobą a kobietą, pomiędzy potomkami twoimi a jej potomkami. Jeden z potomków tej kobiety, ten ukręci ci głowę a ty ukąsisz (ukłujesz) Go w piętę."

Izajasz 27
(1) W tymże dniu Bóg dobędzie swój święty i mocny miecz nad smokiem,  i nawet wąż uciekający na smoku, niegodziwy wąż: on zabije smoka.

Objawienie 12
(7) I wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego,

( Lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie.

(9) I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie.

Daniela 12
(1) W owym czasie Michał, wielki książę powstanie, który jest orędownikiem synów twojego ludu, i wtedy będzie czas ucisku, takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieje naród na ziemi, aż do tego czasu. W tym to twój lud będzie wyratowany, każdy, kto jest zapisany w księdze.

Objawienie 12
(10) I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: Teraz nastało zbawienie i moc, i panowanie Boga naszego, i władztwo Pomazańca jego, gdyż zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem.

Henocha 20:5
5 Michał, jeden ze świętych aniołów, mianowicie ten, który jest nad najlepszą cząstką ludzkości, nad narodem [izraelskim].

Izajasza 27
(2) W owym dniu będą mówić: Rozkoszna winnica, śpiewajcie o niej!

(3) Ja, Pan, jestem jej stróżem, nieustannie ją nawadniam, pilnuję jej dniem i nocą, aby nikt na nią się nie targnął.

(4) Nie ma we mnie gniewu, lecz gdyby pojawił się cierń i oset, wystąpiłbym do walki z nimi, spaliłbym je razem.

(5) Chyba że cię poddadzą pod moją ochronę, zawrą ze mną pokój; niech zawrą ze mną pokój.

(6) W dniach, które idą, Jakub wypuści korzenie, Izrael zakwitnie, puści pędy i napełni cały świat płodami.

(7) Czy uderzył go tak, jak uderzył tego, który jego uderzył? Czy był tak mordowany, jak byli mordowani jego mordercy?

( Płosząc i wypędzając ich, rozprawiłeś się z nimi; swoim gwałtownym podmuchem wygnałeś ich w dniu wiatru wschodniego.

(9) Dlatego też tylko tak będzie zmazana wina Jakuba i wtedy będzie pełny skutek jego rozgrzeszenia, gdy doprowadzi do rozbicia wszystkich kamieni ołtarza, jak się rozbija kamienie wapienne; gdy nie podniosą się już pomniki Astarty ani ołtarze kadzidlane.

Izajasz 27
(10) Gdyż miasto warowne opustoszało, jest mieszkaniem bezludnym, opuszczonym jak pustynia; tam będzie się paść cielę i tam będzie leżeć i ogryzać jego gałązki.

(11) Gdy jego gałązki uschną, będą się łamać; przyjdą kobiety i spalą je. Gdyż to jest lud nierozumny; dlatego jego Stwórca nie zlituje się nad nim, a Ten, który go stworzył, nie okaże mu łaski.

Izajasz 27
(12)I stanie się w owym dniu, że Pan będzie młócił kłosy od Eufratu aż do Rzeki Egipskiej; a wy, synowie izraelscy, będziecie zbierani jeden za drugim.

Izajasza 27
(13) I stanie się w owym dniu, że zatrąbi wielka trąba i przyjdą zaginieni w ziemi asyryjskiej i rozproszeni w ziemi egipskiej, i będą oddawali pokłon Panu na świętej górze w Jeruzalemie.

Objawienie 10:7
(7) Lecz w dniach, kiedy siódmy anioł się odezwie i zacznie trąbić, dokona się tajemnica Boża, jak to zwiastował sługom swoim, prorokom.

Objawienie 20:12-15

(12) I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach.

(13) I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i Hades wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich.

(14) I śmierć, i Hades zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć.

(15) I jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego.

Mat 10:6  Ale raczej idźcie do owiec, które zginęły z domu Izraela.
7  A idąc, głoście wieść: Przybliżyło się Królestwo Niebios.

Mat 15:24  A On odpowiadając, rzekł: Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela.

Mat 13:39  A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie.
Mat 13:40  Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata.
Mat 13:41  Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość,
Mat 13:42  I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Mat 13:43  Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!

Hos 2:25  I zasieję sobie lud w kraju, i zmiłuję się nad Niemiłowaną, i powiem do Nie-ludu: Ty jesteś moim ludem, a on powie: Boże mój!

Ezechiela 39:20 Nasycicie się ciałem( mięsem) jeźdźców i koni, ciałem GIGANTÓW i wszystkich wojowników, mówi Pan.
21I przekażę chwałę Mego zwycięstwa wam i zobaczą wszystkie narody sprawiedliwy osąd, który Ja wydałem i Mą karząca rękę, którą podniosłem przeciw wrogom Izraela.

"Wyjawienie Wielkiej Tajemnicy Bożej"

Iz 40:
(28) Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? Pan - to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona. (29) On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego. (30) Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się słabnąc młodzieńcy, (31) lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.

Eliasz, Tiszbita pochodzący z miejscowości Tiszbe, leżącej na wschód od Jordanu, w ziemi Gilead.

Dowiedzmy się więcej o tym jednym z największych proroków Bożych:

Swoją prorocką działalność prowadził za czasów króla izraelskiego Achaba (873-853 r. przed Chr.) i jego fenickiej małżonki Izebel. Był to trudny okres w historii narodu wybranego, podzielonego na dwa różne królestwa, który odchodząc stopniowo od wiary w prawdziwego Boga wkraczał w politeizm, narażając się na utratę własnej tożsamości. Dwór króla Achaba, oszołomiony zwycięstwami wojennymi, wspaniałością nowo wybudowanej stolicy i dobrobytu innych miast, trwał w atmosferze wyniosłej samowystarczalności i dumy narodowej. 

Tymczasem wiara Izraela poddawana była prawdziwej próbie. Skaliste wzgórza Karmelu stały się bowiem niemymi świadkami pogańskiego kultu Baala i bogini Aszery, kananejskich bóstw wegetacji. Byk, święte zwierzę Baala, symbolizował siłę męską, płodność i burze przynoszące deszcz. Kult sprawowano na "wyżynach", a więc na wzniesieniach i pagórkach Karmelu, gdyż wierzono, że jest się wówczas bliżej bóstwa. Do takich kultowych wyżyn należały również ofiarne ołtarze, drewniane lub kamienne słupy, zwane odpowiednio aszerami (od imienia bogini) lub masebami, oraz stare święte drzewa - symbol siły życia, trwalszej niż zmieniające się pory roku. Historia Izraela po przybyciu do ziemi Kanaan, pełna jest świadectw nieustannej walki proroków, szczególnie Eliasza, Ozeasza i Jeremiasza, z praktyką "składania ofiar na wyżynach".

Eliasz jako jeden z ostatnich, którzy zachowali wiarę w jedynego i prawdziwego Boga, stanął do nierównej walki z dużą liczbą pogańskich proroków, utrzymywanych przez królową Izebel

Prorok sądził, że odniósł definitywne zwycięstwo, jednak niebawem okazało się, że musi uciekać przed pragnącą jego śmierci królową Izebel. Chociaż miał za sobą większość Izraelitów, to jednak to, co uczynił, nie było do zaakceptowania na dworze królewskim. Stawszy się człowiekiem wyjętym spod prawa, nie miał innego wyboru jak oddalić się na pustynię. Prześladowanie królowej Izebel wtrąciło go w noc duchowych wątpliwości, w wyniku których wyrzeka się nie tylko swojej misji, ale również swojego życia. Nic nie mogło wyrazić lepiej tego wewnętrznego dramatu Proroka, niż jego ucieczka na pustynię, miejsce bez szlaków i drogowskazów, królestwo śmierci. Tam pragnie umrzeć: "Wielki już czas, o Panie! Odbierz mi życie, bo nie jestem lepszy od moich przodków". Ten, który sprowadził z nieba ogień i głosił, że służy Bogu żywemu, leżał teraz na pustyni pod drzewem i prosił o zwolnienie go z prorockiej misji. Była to próba wiary Proroka. Ludzkie środki zawiodły i wydawało mu się, że nic już nie pozostało. Wówczas nastąpiła interwencja Boga, który poprzez swego anioła przyniósł mu pożywienie i rozkazał, aby wstał i jadł, a następnie udał się w drogę na górę Horeb i tam schronił się w grocie. 

Bóg nigdy nie zaakceptował rezygnacji Proroka ze służby. Przeciwstawił się jego desperacji nakazując kontynuowanie misji. Na górze Horeb zadał mu pytanie: "Co ty tu robisz Eliaszu?", na które ten odpowiedział: "Żarliwością rozpaliłem się o chwałę Boga zastępów, gdyż Izraelici opuścili Twoje przymierze, zniszczyli Twoje ołtarze, Twoich proroków zabili mieczem. Ja sam tylko zostałem, a oni godzą jeszcze na moje życie" (1Krl 19, 10). Bóg nakazał następnie Eliaszowi stanąć przed grotą, aby mógł się z Nim spotkać. Jego przyjście poprzedził gwałtowny wiatr, potem trzęsienie ziemi i ogień. Dopiero gdy Eliasz usłyszał szmer łagodnego powiewu, odczuł Bożą obecność. Celem tego objawienia było ukazanie Prorokowi, że Bóg jest obecny nie tylko w wielkich wydarzeniach ujawniających Jego moc, ale również w milczeniu pozornej nieobecności, jak tej, której Eliasz właśnie doświadczał. Bóg potwierdził następnie jego prorocką misję, prostując jednocześnie błędne myślenie, że jest jedynym prorokiem Jahwe, który przetrwał; że Izrael, jako lud Boży, przestał istnieć; że jego misja się nie powiodła i może być z niej zwolniony.

Doświadczenie pustyni stanowiło dla Eliasza próbę wiary, z której - dzięki Bożej interwencji - wyszedł wewnętrznie przemieniony i umocniony, stając się wzorem świętości dla swojego narodu. Odtąd, ilekroć prawa Boga znajdą się w zagrożeniu, będzie zdecydowanie stawał do walki. Nie chodzi mu przy tym jedynie o prawdziwość kultu, lecz także o sprawiedliwość i o los maluczkich. Gdy król Achab przejął na własność winnicę niewinnego Nabota, zamordowanego przez Izebel, używa tak mocnych słów, że przerażony król zdobywa się wreszcie na skruchę.

Prorok z Karmelu jest również świadkiem Boga wśród pogan. W przekonaniu Izraelity IX wieku przed Chrystusem, dobrodziejstwa Boże powinny się ograniczać do narodu wybranego. Jednak dla Boga, który powołał Proroka, dzieło zbawienia wykracza poza granice przymierza: mocą Bożą Eliasz ratuje od głodowej śmierci pogańską wdowę, wyrwawszy przedtem śmierci jej syna.

Znaczenie Eliasza dla jego epoki polegało niewątpliwie na tym, że - jak zapowiada to już samo jego imię - bezkompromisowo występował w obronie prawdziwego kultu. Uczył spoglądać na wydarzenia historii oczami Boga, który jako jedyny jest Panem natury, wydarzeń, życia i śmierci; który w sposób ukryty sprawuje rządy; który domaga się prawa i sprawiedliwości, a karze niesprawiedliwość. 

Eliasz nie umarł śmiercią naturalną, ale - jak podaje opis biblijny - wśród wichru wstępuje do nieba na rydwanie ognistym (2 Krl 2, 2-, Elizeusz zaś staje się jego następcą przez podniesienia płaszcza Eliasza, który spadł na niego z góry (2 Krl, 2 9-13). 

źródło: http://karmel.pl/duchowosc/eliasz/baza.php?id=03

Ew.Mateusza 13:24-30

(24) Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli.

(25) A kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i nasiał kąkolu między pszenicę, i odszedł.

(26) A gdy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy się pokazał i kąkol.

(27) Przyszli więc słudzy gospodarza i powiedzieli mu: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma ona kąkol?

(28) A on im rzekł: To nieprzyjaciel uczynił. A słudzy mówią do niego: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i wybrali go?

(29) A on odpowiada: Nie! Abyście czasem wybierając kąkol, nie powyrywali wraz z nim i pszenicy.

(30) Pozwólcie obydwom róść razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopki na spalenie, a pszenicę zwieźcie do mojej stodoły.

Ew.Mateusza 13:38-43

(38) Rola zaś, to, to świat, a dobre nasienie, to synowie Królestwa, kąkol zaś, to synowie Złego.

(39) A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie.

(40) Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata.

(41) Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość,

(42) I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

(43) Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!