Biblia Mesjańska

Exo 24:9  I wstąpił Mojżesz i Aaron, Nadab i Abihu oraz siedemdziesięciu ze starszych Izraela na górę,
Exo 24:10  I ujrzeli Boga Izraela, a pod jego stopami jakby twór z płyt szafirowych, błękitny jak samo niebo.
Exo 24:11  Lecz na najprzedniejszych z synów izraelskich nie wyciągnął swojej ręki; mogli więc oglądać Boga, a potem jedli i pili.

24:10 And they saw the place where the God of Israel stood; and under his feet was as it were a work of sapphire slabs, and as it were the appearance of the firmament of heaven in its purity.

24:11 And of the chosen ones of Israel there was not even one missing, and they appeared in the place of God, and did eat and drink.

Zaraz to poprawię w Biblii Mesjańskiej.

1 Druga księga Ezdrasza proroka, syna Sareia, syna Azareia, syna Helciasza, syna Sadaniasza, syna Sadocha, syna Achitoba,
Syna Achiasza, syna Phineesa, syna Heliego, syna Ameriasza, syna Asiela, syna Marimotha, syna Arna, syna Oziaszowego, syna Boritha, syna Abiseia, syna Phineesa, syna Eleazara,
3 Syna Aaron z pokolenia Lewi, który był jeńcem w ziemi Medów, w królestwie Artaxerxa króla Persów.
4 I dotarło słowo Pańskie do mnie, mówiąc:
5 "Idź, i ujawnij ludowi memu ich złe czyny: a synom ich, nieprawości których się przeciwko mnie dopuszczali, aby opowiadali synom swych synów:
6 Że  grzechy rodziców ich rozmnożyły się w nich. Bo zapomniawszy o mnie, ofiarowali cudzym bogom.
7 Czyż to nie ja wywiodłem ich z ziemi egipskiej, z domu niewoli? A oni gniewali mnie, pogardzali moimi radami
8 Otrząśnij włosy twojej głowy i wrzuć na nie wszytko złe: bo nie byli posłuszni memu prawu. Ten lud jest buntowniczy.
9 Jak długo będę musiał znosić tych, którym obdarzyłem tak wielkimi dobrodziejstwami?
10 Ze względu na nich obaliłem wielu królów: uderzyłem faraona z jego sługami i całą jego armią.
11 Wszystkie narody wygubiłem przed nimi, a na wschód słońca rozproszyłem dwie krainy - Tyru i Sydonu; pozabijałem wszystkich ich nieprzyjaciół.
12 "A ty mów do nich, mówiąc: To mówi Pan:
13 Oto ja was przeprawiłem przez morze, a i uczyniłem drogi bezpieczne dla was gdzie dróg nie było; dałem wam Mojżesza jako przywódcę i Aarona jako kapłana;
14 Dawałem wam światłość w słupie ognistym, i czyniłem wielkie cuda pomiędzy wami: a wyście o mnie zapomnieli, mówi Pan.
15 "To mówi Pan wszechmogący: Przepiórki wam były znakiem, dałem wam obóz na obronę, a tam szemraliście.
16 Nie triumfowaliście w imieniu moim w zniszczeniu waszych nieprzyjaciół, ale do dzisiejszego dnia nadal narzekacie.
17 Gdzież są dobrodziejstwa które wam uczyniłem? Gdy byliście głodni i spragnieni na pustyni, nie czy wołaliście do mnie,
18 mówiąc: 'Dlaczego nas wywiodłeś na tę pustynię, aby nas pozabijać? Byłoby lepiej dla nas służyć Egipcjanom, niż umrzeć na tej pustyni.
19 Ja użaliłem się nad wzdychaniem waszym, i dałem wam mannę na pokarm; jedliście chleb anielski.
20 Kiedy pragnęliście, czyż nie rozszczepiłem skały, i nie płynęły wody w obfitości? Z powodu upału okrywałem was liśćmi drzew.
21 Podzieliłem między was ziemie płodne; Ja wypędziłem z nich Kananejczyków, Peryzejczyków, Filistynów przed wami. Cóż jeszcze mógłbym dla was uczynić?
22 Tak mówi Pan wszechmogący: Kiedy byliście na pustyni u gorzkiego strumienia spragnieni, bluźniliście imieniu mojemu,
23 Nie puściłem na was ognia za bluźnierstwa: ale wrzuciwszy drzewo w wodę, uczyniłem strumień słodki.
24 "Cóż mam uczynić tobie, Jakubie? Nie chciałaś mnie słuchać Judo. Przeniosę się do innych narodów, i dam im imię moje, aby strzegli praw moich.
25 Ponieważ mnie opuściliście, Ja także was opuszczę. Gdy będziecie mnie prosić o miłosierdzie, nie zmiłuję się.
26 Gdy będziecie mnie wzywać, nie wysłucham was; ponieważ splugawiliście ręce wasze krwią, a nogi wasze były szybkie do mordu.
27 Nie mnie opuściliście, ale opuściliście sami siebie, mówi Pan.
28 "To mówi Pan wszechmocny: czyż nie prosiłem jako ojciec synów, jako matka córek, jak niańka dziatek swoich,
29 abyście byli ludem moim, a ja Bogiem waszym: wy bylibyście moimi synami, a ja wam byłbym waszym ojcem?
30 Zebrałem was ja kokosz kurczątka swe pod skrzydła swoje. A teraz cóż z wami powinienem uczynić? Odrzucę was od oblicza mego.
31 Gdy mi ofiarę przyniesiecie, odwrócę od was oblicze moje. Bo wasze święta wasze, nowie księżyca, i obrzezania odrzuciłem.
32 Ja posyłałem do was sług moich, proroków, których pojmawszy pozabijaliście, i ciała ich rozszarpaliście: ich krwi szukać będę u was, mówi Pan.
33 To mówi Pan wszechmocny: Dom wasz jest opuszczony: rozproszę was jak wiatr plewy,

34 A synowie wasi potomstwa mieć nie będą, bo zaniedbali Przykazania moje, i czynili zło przed moimi oczami.

35 Oddam domy wasze ludowi przychodzącemu, którzy mnie nie usłyszawszy uwierzą; którym cudów nie pokazałem, uczynią co przykazałem.

86 Oni proroków nie widzieli, ale będą wspominać nieprawości swoje.

37 Oświadczam ludowi przychodzącemu łaskę, których dzieci weselą się radością, choć mnie oczami cielesnymi nie widzą, ale duchem wierzą w to, co powiedziałem.

38 A teraz ojcze patrz z dumą i oglądaj lud przychodzący od wschodu słońca,
39 Któremu dam księstwo Abrahama, Izaaka, Jakóba, Ozeasza, Amosa, Micheasza, Joelowa,  Abdiasza, Jonasza,
40 Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza, Malachiasza, którego posłańcem (aniołem) Pańskim nazywano.

(1) To mówi Pan: Ja wyprowadziłem lud ten z niewoli, i Ja podałem im przykazania przez sług moich i proroków, ale oni ich słuchać nie chcieli, i uczynili rady moje nieważnymi.

(2) Matka która ich porodziła, mówi im: 'Idźcie moje dzieci, bo jestem jest wdową i opuszczoną.

(3) Wychowałam was z weselem, a utraciłam was z płaczem i z żałością: ponieważ zgrzeszyliście przed Panem, Bogiem waszym, i czyniliście to, co złe w moich oczach.

(4) A teraz cóż mogę dla was uczynić? Bo jestem wdową i opuszczona: idźcież synowie, a proście Pana o miłosierdzie.

(5) A ja wołam ciebie, ojciec, jako świadek i dodatek do matki synów, ponieważ oni nie chcieli trzymać się mego przymierza,

(6) abyś mógł wprowadzić ich w błąd a matkę doprowadził do ruiny, żeby nie mieli potomstwa.

(7) Niech będą rozproszeni pomiędzy narodami, niech będą wygładzeni z ziemi: gdyż wzgardzili moim przymierzem.

( Biada tobie Asyrio, która kryjesz niesprawiedliwość u siebie. O narodzie zły, wspomnij co uczyniłem Sodomie i Gomorze,

(9) Których ziemia leży w smolnych bryłach, w kupach popiołu. Tak samo uczynię tym, którzy mnie nie słuchali, mówi Pan Wszechmocny.

(10) Tak mówi Pan do Ezdrasza: "Powiedz ludowi memu, iż im dam im królestwo Jerozolimy, które miałem dać Izraelowi.

(11) Także wezmę sobie chwalę ich, a dam innym wieczne przybytki, które były przygotowane dla Izraela.

(12) Drzewo żywota da im wonność perfum, a oni nie będą się trudzić, ani się nie zmęczą.

(13) Proście, a weźmiecie, módlcie się aby dni było niewiele, i aby były skrócone. Królestwo jest już przygotowane dla was, czuwajcie!

(14) Wołaj i powołaj niebo i ziemię na świadków, ponieważ to ja usunąłem zło i stworzyłem dobro, bo ja istnieję, mówi Pan.

(15) Matko, obejmij synów swych, wychowaj ich radością jak robi to gołębica: utwierdzaj ich nogi,  ponieważ ja cię wybrałem, mówi Pan.

(16) I wzbudzę umarłych z miejsc swoich, a wyprowadzę ich z grobów, ponieważ rozpoznałem w nich imię swoje.

(17) Nie bój się matko synów: bo ciebie wybrałem, mówi Pan.

(18) Wyślę ci pomoc, słudzy moi, Izajasz i Jeremiasz, za których radą poświeciłem i przygotowałem tobie dwanaście drzew obciążonych rozmaitymi owocami,

(19)  ta sama ilość źródeł płynących mlekiem i miodem, i siedem potężnych gór, na których róże i lilie rosną, przez nie napełnię weselem dzieci twoje.

(20) Strzeż praw wdowy, zapewnij sprawiedliwość sierocie, daj potrzebującemu, broń sierotę, przyodziej nagiego,

(21) Opiekuj się kaleką i słabym, nie naśmiewaj się z chromego, broń kaleki, i pozwól ślepemu mieć wizję mojej chwały.

(22) Chroń starego i młodego pomiędzy twymi murami.

(23) Gdzie znajdziesz umarłego, naznaczywszy pochowaj go w grobie: a dam tobie pierwsze miejsce w zmartwychwstaniu moim.

(24) Wstrzymaj się i bądź cichy, mój ludu, ponieważ twój odpoczynek nadejdzie.

(25) Dobra niańko nakarm synów twoich i wzmocnij ich nogi.

(26) Nikt ze sług, których ci dałem, żaden z nich nie zginie: bo się będę o nich dowiadywał z liczby twojej.

(27) Nie trwóż się, bo gdy przyjdzie dzień ucisku i utrapienia, inni będą płakać i smucić się, a ty będziesz cieszyć się i mieć obfitość.

(28) Narody będą ci zazdrościć, a nic nie będą mogli niczego zdziałać przeciw tobie, mówi Pan.

(29) Moje ręce cię przykryją, aby synowie twoi Gehenny nie ujrzeli.

(30) Wesel się matko z twoimi synami, bo cię oswobodzę, mówi Pan.

(31) Pamiętaj synów którzy śpią, ponieważ  ja ich wywiodę z ukrytych miejsc ziemi, i ukażę im miłosierdzie; jako, że ja jestem miłosierny, mówi Pan Wszechmocny.

(32) Obejmij synów swych aż przyjdę, ogłaszaj im miłosierdzie: bo obfitują źródła moje, a łaska moja nie ustanie.

(33) Ja Ezdrasz otrzymałem rozkaz od Pana na Górze Horeb, aby pójść do Izraela. Kiedy do nich poszedłem, odrzucili mnie i pogardzili Pana poleceniem.

(34) Dlatego mówię do was, o narodach, które słyszą i rozumieją: "Oczekujcie pasterza waszego, On da wam odpoczynek wieczny, ponieważ On  jest tym, który przyjdzie na zakończenie wieku, który jest już w zasięgu ręki.

(35) Bądźcie gotowi ku zapłacie królestwa: bo wieczne światło będzie świeciło na was przez wieczność.

(36) Uciekajcie przed cieniem tego wieku: odbierzcie radość swej chwały, oświadczam publicznie mego Zbawiciela jako świadka.

(37) Otrzymajcie dar, który Pan wam powierzył i weselcie się dziękując temu który was powołał do królestwa niebiańskiego.

(38) Powstańcie i stójcie, i zobaczcie ucztę Pana, liczbę tych, którzy zostali zapieczętowani

(39) Tych, którzy odeszli od cienia tego wieku, i otrzymali chwalebne szaty od Pana.

(40) Weź ponownie swoją pełną liczbę, o Syjonie i zamknij listę twych ludzi w białe szaty ubranych, którzy wypełnili Prawo Pana.

(41) Zupełna jest liczba dzieci twoich, których pożądałeś. Błagaj moc Pana, aby lud twój, który został wezwany na początku, mógł być uczyniony świętym.

(42) Ja Ezdrasz widziałem na Górze Syjon rzeszą wielką, której nie mogłem zliczyć, a oni wszyscy chwalili Pana pieśniami.

(43) A pomiędzy nimi był młodzieniec wielkiej postawy, wyższy ponad wszystkich,  i kładł na głowie każdego z nich koronę, a on był bardziej wywyższony niż oni.  A ja byłem oczarowany.

(44) Wtedy zapytałem anioła: kim oni są mój panie?

(45) On odpowiadając rzekł mi: "Oni są tymi, którzy szatę śmiertelną zdjęli, a nałożyli nieśmiertelną, a wyznali imię Pańskie: Teraz są koronowani i otrzymują palmy."

(46) I rzekłem aniołowi: Któż to ten młody człowiek, który wkłada korony na nich, i palmy daje w ich ręce?

(47) A on odpowiedział i rzekł mi: "To jest syn Boży, którego oni na świecie wyznali. Więc ja rozpocząłem chwalić tych, którzy stali mężnie dla imienia Pańskiego.

(48) Wtedy anioł do mnie powiedział: "Idź i powiedz ludowi memu, jak wiele i  jak wielkie cuda Pana Boga widziałeś".

39 Któremu dam księstwo Abrahama, Izaaka, Jakuba, Ozeasza, Amosa, Micheasza, Joelowa,  Abdiasza, Jonasza,
40 Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza, Malachiasza, którego posłańcem (aniołem) Pańskim nazywano.

"Uciekajcie przed cieniem tego wieku: odbierzcie radość swej chwały"

(1)W trzydziestym roku po zniszczeniu naszego miasta, ja Salatiel, którego także nazywają Ezdraszem, byłem w Babilonie. Byłem zaniepokojony leżąc na moim łóżku i moje myśli przepełniały moje serce.
(2) ponieważ widziałem zniszczenie Syjonu, oraz bogactwo tych, którzy mieszkali w Babilonie.
(3) Mój duch był bardzo zaniepokojony i począłem mówić do niepokojące mnie słowa do Najwyższego, i powiedziałem,
(4) "O suwerenny Panie, czyś nie powiedział od początku, gdyś formował ziemię - i to sam bez niczyjej pomocy - rozkazałeś prochowi
(5) i on dał ci Adama, martwe ciało? Był on dziełem rąk twoich i ty tchnąłeś w niego dech życia i stał się żywym przed tobą.
(6) i wprowadziłeś go do ogrodu, którego zasadziła prawica twoja, zanim pojawiła się ziemia.
(7) I dałeś mu mu jedno przykazanie twoje, ale on je przekroczył i natychmiast wyznaczyłeś śmierć jemu oraz jego potomkom. Z niego rozwinęły się narody i plemiona, ludzie i grupy niezliczone.
( I każdy naród chodził z własnej woli i czynił niegodne rzeczy  przed Tobą, gardzili Tobą ale Ty im nie przeszkadzałeś.
(9) Ale potem, we właściwym czasie przywiodłeś potop na mieszkańców świata i ich zgładziłeś.
(10) I ten sam los spotkał każdego z nich, jak śmierć na Adama, tak potop na nich.
(11) Aleś zostawiłeś jednego z nich, Noego z jego domownikami, a z niego wyszli wszyscy sprawiedliwi.
(12) Wtedy ci poczęli się rozmnażać, którzy mieszkali na ziemi, namnożyli dzieci i ludów, wiele narodów i zaczęli być bardziej bezbożni niż ich przodkowie.
(13) I kiedy popełniali nieprawość przed tobą, obrałeś sobie z nich jednego męża któremu imię było Abraham.
(14) I umiłowałeś go i tylko jemu oznajmiłeś czasy końca,  tajemniczo w nocy
(15) I ustanowiłeś z nim przymierze wieczne, i obiecałeś mu, żeś nigdy nie opuścisz jego potomków i dałeś mu Izaaka, a Izaakowi dałeś Jakuba  Ezawa.
(16) I odłączyłeś Jakuba dla siebie ale Ezawa nie odrzuciłeś. I stał się Jakub wielką rzeszą.
(17) I kiedy wywodziłeś potomstwo jego z Egiptu, przywiodłeś ich na górę Synaj.
(18) Wygiąłeś niebiosa i wstrząsnąłeś ziemią, ruszyłeś świat, poruszyłeś głębię i zatrwożyłeś świat,
(19) I przeszła chwała twoja przez cztery bramy ognia, trzęsienie ziemi i wiatru i lodu, aby dać Prawo nasieniu Jakuba, i twe Przykazania potomkom Izraela.
(20) I nie odjąłeś od nich serca złego, aby twe Prawo mogło uczynić z nich pożytek.
(21) Dlatego pierwszy Adam, obciążony złym sercem zgrzeszył i został pokonany, jak wszyscy którzy się z niego zrodzili.
(22) Wtedy choroba okazała się stałą: zakon był w sercach ludzkich razem ze złym korzeniem, ale to co dobre odeszło, a złe pozostaje.
(23) Czasy przeminęły, skończyły się lata, i wzbudziłeś sobie sługę o iminieniu Dawid,
(24) I poleciłeś mu, aby budował miasto dla imienia twego, aby tobie w nim ofiarowano kadzidła i ofiary z tego, co twoje.
(25) To działo się to przez wiele lat,  ale mieszkńcy w mieście grzeszyli,
(26) czyniąc we wszystkim jak czynił Adam i całe potomstwo jego tak robiło, bo oni także używali złego serca.
(27) I poddałeś miasto w ręce swych nieprzyjaciół.
(28) I wtedy rozważyłem w swym sercu, czyż ci którzy mieszkają w Babilonie lepiej czynią? Czy dlatego zaczęli panować nad Syjonem?
(29) Stało się gdy przyszedłem, i widziałem bezbożne dzieła bez liku, i moja dusza widziała wielu grzeszników podczas tych trzydziestu lat. I moje serce mnie zawiodło.
(30) ponieważ widziałem, jak znosisz tych, którzy grzeszą, jak oszczędzasz czyniącym zło: a zatraciłeś lud twój  zachowując nieprzyjaciół twoich.
(31) I nie pokazałeś nikomu, jak można zrozumieć drogę twoją, Czy czyny Babilonu są lepsze niż Syjonu?
(32) Albo czy który inny naród poznał Ciebie oprócz Izraela? Które pokolenia uwierzyły przymierzu twojemu jak owe pokolenia Jakuba?
(33) Nadal ich nagroda się nie pojawiła i ich praca nie przyniosła owocu.  Ponieważ widziałem podróżując  obfitujące, ale nie pamiętające twoich przykazań.
(34) Teraz zważ na wadze nieprawości nasze i tych, którzy zamieszkują świat; niech się ujawni w którą stronę szala się pochyli.
(35) Kiedyż mieszkańcy ziemi nie grzeszyli przed twoim obliczem. Albo który naród tak strzegł przykazań twoich?
(36) Może znajdziesz rzeczywiście pojedynczych ludzi, którzy zachowywali przykazania Twoje: ale narodów takich nie znajdziesz.

(1) Wtedy anioł, który był do mnie posłany, któremu imię było Uriel, odpowiedział
(2) i rzekł mi: "Twe zrozumienie kompletnie zawiodło odnośnie tego świata, a ty myślisz, że jesteś w stanie pojąć drogę Najwyższego?
(3) Odpowiedziałem: "Tak Panie mój."  Odpowiedział mi: "Zostałem posłany aby ci ukazać trzy drogi, ukazać przed tobą trzy problemy:
(4) Jeżeli jeden z nich rozwiążesz,  ja także pokażę ci drogę, którą pragniesz widzieć, i wyjaśnię tobie, dlaczego serce jest złe."
(5) Odrzekłem: "Mów Panie mój." A on rzekł do mnie: "Idź, zważ mi wagę ognia, albo zmierz mi siłę wiatru, albo przywołaj dzień który przeminął."
(6) I odpowiedziałem: "Któż z urodzonych może to uczynić, że pytasz mnie o takie rzeczy?"
(7) A on rzekł do mnie: "Gdybym cię pytał mówiąc: ile jest mieszkań w sercu morza, albo ile strumieni jest w źródle głębi, albo ile strumieni jest ponad firmamentem, lub które są wyjściem z Hadesu a które są wejściem do Raju?"
( Rzekłbyś mnie być może: "Nie zstępowałem do głębiny, także nie do Hadesu i także do Nieba nie wstępowałem.
(9) A teraz pytałem cię jedynie o ogniu, o wietrze i o dniu, przez któreś przeszedł a bez których istnieć nie możesz, a nie odpowiedziałeś mi o nich."
(10) I rzekł mi: "Ty nie jesteś w stanie zrozumieć rzeczy, wśród których się urodziłeś;
(11) Jakże więc twój rozum może pojąć drogę Najwyższego? I jak może ktoś już zmęczony korupcją świata zrozumieć brak korupcji? " Kiedy to usłyszałem, upadłem na twarz.
(12) i rzekłem mu: "Byłoby lepiej dla nas aby tutaj nie istnieć, niż przybyć tutaj i żyć w bezbożności i cierpieć, nie rozumiejąc przyczyn."
(13) I odpowiedział mi mówiąc: "Dotarłem do lasu drzew polnych, a one uczyniły plan,
(14) I powiedziały "Zbierzmy się i wyruszmy na wojnę przeciwko morzu, aby przed nami ustąpiło, a wtedy uczynimy dla siebie więcej lasów.
(15) W podobny sposób fale morskie także uczyniły plan i rzekły: 'Idźmy i poddajmy sobie lasy polne, aby nam ustąpiły tak, że uzyskamy więcej miejsca dla siebie.
(16) Ale plan lasu był daremny, ponieważ przyszedł ogień, i go pochłonął.
(17) Podobnie było z planem fal morskich: bo piasek stał solidnie i je powstrzymał.
(18) A gdybyś ty był ich sędzią, kogo byś usprawiedliwił a kogo potępił?"
(19) I odpowiedziałem i rzekłem: "Każdy z nich miał niemądry plan, ponieważ ziemia jest przeznaczona na las a morze jest przeznaczone dla noszenia fal."
(20) I odpowiedział mi i rzekł: "Dobrze to rozsądziłeś, ale dlaczego nie osądziłeś tak samo w twym przypadku?
(21) Bo jak ziemia lasom jest przeznaczona, a morze swoim falom, tak ci, którzy mieszkają na ziemi mogą zrozumieć tylko rzeczy na ziemi: a Ten którzy jest ponad niebiosami może rozumieć wszystko, co jest powyżej niebios."
(22) I odpowiedziałem i rzekłem: "Błagam cię mój panie, dlaczego zostałem obdarzony mocą zrozumienia?
(23) Przecież nie chciałem się dowiadywać o rzeczach wyższych, ale o tych, których codziennie doświadczamy: dlaczego Izrael został poddany narodom na pohańbienie, lud któryś umiłował dany jest pokoleniom bezbożnym, a zakon ojców naszych nas nie obowiązuje, i spisane przymierze już nie istnieje.
(24) I zeszliśmy z świata jako szarańcza, a życie nasze jak mgła, i nie jesteśmy warci otrzymania miłosierdzia.
(25) Ale cóż On uczyni dla imienia swego, którym jesteśmy nazwani? Chodzi mnie o te rzeczy, o które pytałem"
(26) Odpowiedział mi mówiąc: "Jeżeli żyjesz, wtedy zobaczysz, jeżeli będziesz żył długo, będziesz się dziwił, ponieważ wiek spieszy się ku końcowi.
(27)Ponieważ nie będzie w stanie przynieść rzeczy obiecanych sprawiedliwym w ich wyznaczonym czasie, bo ten wiek jest pełen smutku i słabości.
(28) Bo zło, o które mnie pytasz zostało zasiane, ale żniwo jeszcze nie nadeszło.
(29) Jeżeli to, co zasiane nie zostanie zżęte, i jeżeli miejsce gdzie zło zostało posiane nie przeminie, pole na którym dobro zostało zasiane nie nadejdzie.
(30) Bo ziarno złego nasienia wsadzono w serce Adama od początku, i jak wiele zła poczęło aż dotąd, i będzie się rodzić aż przyjdzie młocka.
(31) Rozważ to sobie, ile owocu nieprawości ziarno posiane zła narodziło.
(32) Kiedy niezliczone główki ziarna są siane, jaką wielką powierzchnię klepiska one zajmą"
(33) Odpowiedziałem mu i rzekłem: "Jak długo i kiedy te rzeczy się będą trwać? Dlaczego naszych lat jest niewiele i są złe?"
(34) Odpowiedział mi mówiąc: "Nie możesz tego bardziej przyspieszyć niż Najwyższy. Ty spieszysz się dla siebie, a Najwyższy spieszy się za wielu.
(35) Czyż dusze sprawiedliwych w ich przybytkach nie pytały o te rzeczy, mówiąc:" Jak długo mamy tutaj pozostawać? Kiedy przyjdzie żniwo naszej nagrody?"
(36) I Jeremiel archanioł odpowiedział im mówiąc: "Gdy się wypełni liczba takich jakich jak wy, bo odważył na wadze wiek
(37) i miarą rozmierzył czasy, liczbą policzył czasy, a nie poruszył, ani wzbudził ich, aż się wypełni miara."
(38) I odpowiedziałem, i rzekłem: "O panujący Panie, ale i my wszyscy jesteśmy pełni bezbożności.
(39) I być może z naszego powodu opóźnia się żniwo dla sprawiedliwych, z powodu  grzechów mieszkańców ziemi.
(40) I odpowiedział mi i rzekł: "Idź i zapytaj kobiety brzemiennej, jeśli wypełni dziewięć miesięcy swoich, czy jej łono będzie mogło zatrzymać płód w sobie dłużej?"
(41) Odrzekłem: "Nie panie, nie może." I rzekł do mnie: "W Hadesie przybytki dusz są podobne do łona.
(42) Bo jak kobieta w bólach spieszy się aby uciec od kłopotu rodzenia, także te miejsca spieszą się, aby oddały to co im zlecono.
(43) Od początku pokażą tobie to, co pragniesz widzieć."
(44) I odpowiedziałem i rzekłem: "Jeżeli znalazłem łaskę w twych oczach, i jeżeli jest to możliwe i a jeśli jestem godnym,
(45) pokaż mi także, czy nadejdzie więcej czasu niż minęło, czy też więcej czasu już przeminęło.
(46) Bo wiem, co przeminęło, ale nie wiem co ma jeszcze nadejść."
(47) I rzekł do mnie: "Stań po mojej prawej stronie, a ukażę ci interpretację tego podobieństwa."
(48) I stanąłem i ujrzałem, oto piec płonący przeszedł przede mną i kiedy minął płomień, kiedy spojrzałem, a oto dym pozostał.
(49) Potem przeszedł przede mną obłok pełen wody i spuścił ciężki i gwałtowny deszcz.  A gdy deszcz przeminął, pozostały krople w chmurze.
(50) I rzekł do mnie: "Pomyśl sobie, że jak deszcz jest obfitszy niż krople, a ogień jest większy niż dym: tak jest większa miara która przeminęła. A zostały krople i dym."
(51) I modliłem się i rzekłem: "Czy myślisz, że będę żył aż do tych dni? Albo kto będzie żywy w tych dniach?"
(52) Odpowiedział mi i rzekł: "Odnośnie znaków, o które pytałeś, mogę ci w części powiedzieć, ale nie zostałem posłany, aby ci powiedzieć o twoim życiu, ponieważ tego nie wiem."

45) pokaż mi także, [color=#FF0000]czy nadejdzie więcej czasu niż minęło,czy też więcej czasu już przeminęło.[/color](46) Bo wiem, co przeminęło, ale nie wiem co ma jeszcze nadejść." (47) I rzekł do mnie: "Stań po mojej prawej stronie, a ukażę ci interpretację tego podobieństwa." (48) I stanąłem i ujrzałem, oto piec płonący przeszedł przede mną i kiedy minął płomień, kiedy spojrzałem, a oto dym pozostał. (49) Potem przeszedł przede mną obłok pełen wody i spuścił ciężki i gwałtowny deszcz. A gdy deszcz przeminął, pozostały krople w chmurze. (50) I rzekł do mnie: "Pomyśl sobie, że jak deszcz jest obfitszy niż krople, a ogień jest większy niż dym: tak jest większa miara która przeminęła. [color=#FF0000]A zostały krople i dym.[/color]" napisał:

Iraeneus napisał:Kasia ten dym i krople trwają już prawie 2500 lat no może mniej jak oszukano nas o kilkaset lat dodając je w średniowieczu.

Generalnie ogień może być rozpalony na określony czas np aby przygotować posiłek 1-2 godziny a dymić się może długo więcej niż paliło.

To takie przewrotne co piszę ale ...

(48) I stanąłem i ujrzałem, oto piec płonący przeszedł przede mną i kiedy minął płomień, kiedy spojrzałem, a oto dym pozostał.

To znaczy że do ostanie iskierki będzie się działo. A to w cale nie szybko jakkolwiek jest to większa miara która przeminęła. 2/3 do 1/3 ?? 3/4 do 1/4 ?? ...

Rozdział 1:
(1) Druga księga Ezdrasza proroka, syna Sarajasza, syna Azariasza, syna Chelkiasza, syna Sadaniasza, syna Zadoka, syna Ahitoba,
(2) Syna Achiasza, syna Fineesa, syna Heli, syna Amariasza, syna Aziei, syna Marimota, syna Arna, syna Ozjasza, syna Borita, syna Abisei, syna Fineesa, syna Eleazara,
(3) Syna Aarona z pokolenia Lewiego, który był w niewoli w Ziemi Medyjskiej, za panowania Artakserksesa króla Perskiego.
(4) I doszło do mnie słowo Pańskie, mówiąc:
(5) Idź, wykaż ludowi memu ich grzeszne czyny: a synom ich, nieprawości których się przeciw mnie dopuszczali, aby opowiadali synom synów:
(6) Bo grzechy ich ojców rozmnożyły się w nich. Bo zapomnieli mnie, i ofiarowali cudzym bogom.
(7) Nie jestem nawet ten, który ich wyprowadził z ziemi Egipskiej, z domu niewoli? Ale oni drażnili mnie, i wzgardzili rady moje.
( A ty otrząśnij włosy głowy twojej, i oddaj na nie wszystko złe na nich: bo nie byli posłuszni zakonu memu, ale jest to naród buntowniczy
(9) Jak długo będę ich zaniechać, do którym tak wielkie dobrodziejstwo pokazał?
(10) Wytraciłem dla nich wiele królów: poraziłem Faraona i ze sługami jego, i wszystkie armie jego.
(11) Wszystkie narody wygubiłem przed nimi, a na wschodzie ludzi z dwóch ziemi, lud Tyru i Sydonu rozproszyłem, i pozabijałem wszystkich swoich wrogów.
(12) A ty mów do nich, mówiąc: Tak mówi Pan:
(13) Zaprowadziłem was przez morze i na początku dałem wam duże i bezpieczne przejście; Dałem wam Mojżesz dla lidera i Aarona kapłana.
(14) Dałem wam światło w słupie ognia i wielkie cuda mają czyniłem między wami; Wyście mnie jeszcze nie zapomnieli, mówi Pan.
(15) Tak mówi Wszechmocny Pan, przepiórki były jako dowód dla ciebie; Dałem ci namioty dla zabezpieczenia: mimo szemraliście tam,
(16) I nie triumfował w moim imieniu do niszczenia swoich wrogów, ale jeszcze i dotąd szemrali
(17) Gdzie są korzyści, które zrobiłem dla ciebie? gdyście byli głodni i spragnieni na pustyni, nie wy wołajcie mnie
(18) Mówiąc: Czemuś wyprowadził nas na tę pustynię, aby nas zabić? Lepiej bowiem byłoby dla nas, aby służyli Egipcjanom, niż umierać na tej pustyni.
(19) Użaliłem się nad wzdychaniem waszym i dałem wam mannę do jedzenia; tak jedliście chleb anielski.
(20) Gdy byliście spragnieni, nie mogę rozszczepiać skałę i wypłynęły wody do wypełnienia? na ciepło przejechałem cię z liści drzew.
(21) I rozdzieliłem między wami owocnej ziemię, I wypędziłem Kananejczyków, Peryzyjczyków i Filistynów, przed wami, co mam jeszcze zrobić więcej dla ciebie? mówi Pan.
(22) Tak mówi Wszechmocny Pan, gdy byliście na pustyni, w rzece Amorytów, byliście spragnieni, a zbluźniliście moje imię,
(23) Nie przepuściłem na was ognia za bluźnierstwa: ale włożywszy drzewo w wodę, uczyniłem rzekę słodką.
(24) Co mam zrobić tobie Jakubie? ty, Judo, nie chciałeś mnie słuchać: Przeniosę się do innych narodów, i do tych, dam moje imię, aby mogli oni przestrzegać moich ustaw.
(25) Ponieważ mnie opuścili, i ja was opuszczę. Gdy mnie będziecie prosić o miłosierdzie, nie zmiłuję się.
(26) Gdy będziecie wzywać do mnie, ja nie wysłucham was. Albowiem ręce wasze i nogi są skore do mężobójstwa
(27) Nie wyście mię opuścili, ale sami siebie, mówi Pan.
(28) To mówi Pan Wszechmocny: Ja was nie prosiłem jako ojciec synów, i jako matka córek, i jako matka dzieci swoich,
(28) Tak mówi Wszechmocny Pan, nie modlił się was jak ojciec z synami, jako matka jej córki, a opiekunka jej młodych dzieci
(29) Abyście byli ludem moim, a Ja będę waszym Bogiem; abyście byli moje dzieci, a ja powinienem być waszym ojcem?
(30) Zebrałem was razem, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła. A teraz cóż z wami czynić mam? Odrzucę was od oblicza mego.
(31) Gdy mi ofiarę przyniesiecie, odwrócę od was oblicze moje. Bo dni święte wasze, i nowie księżyców, i obrzezania odrzuciłem.
(32) Ja posyłałem do was sługi moje proroków, których pojmaliście i pozabijaliście, i ciała ich rozszarpali: których krew szukać będę, mówi Pan.
(33) To mówi Pan Wszechmocny: Dom wasz spustoszony jest: rozproszę was jako wiatr plewy,
(34) A synowie wasi potomstwa mieć nie będą, bo zaniedbali przykazania moje, a co złe jest przede mną czynili.
(35) Podam domy wasze ludowi przychodzącemu, którzy mnie nie usłyszawszy wierzą: którym cudów nie pokazałem, uczynią com przykazał.
(36) Proroków nie widzieli będą wspominać nieprawości swoje.
(37) Oświadczam ludu przychodzącego łaskę, którego się dzieci weselą radością, choć mię oczyma cielesnymi nie widzą, ale duchem wierzą co powiedziałem.
(38) A teraz bracie obacz co za chwała i oglądaj lud przychodzący od wschodu słońca,
(39) Któremu dam księstwo Abrahama, Izaaka, i Jakuba, i Ozeasza, i Amosa, i Micheasza, i Joela, i Obdiasza, i Jonasza,
(40) I Nahuma, i Ambakuma, Sofoniasza, Angajosza, Zachariasza, i Malachiasza, którego i aniołem Pańskim nazywano.

Rozdział 2:
(1) To mówi Pan: Ja wywiodłem lud ten z niewoli, i dałem im przykazania przez sługi moich proroków, których słuchać nie chcieli, ale odrzucili rady moje.
(2) Matka która je porodziła, mówi im: Idźcie synowie, bowiem ja jestem wdową i opuszczoną.
(3) Wychowałam was z weselem, a utraciłam was z płaczem i z żałością: Bowiem żeście zgrzeszyli przed Panem Bogiem waszym, i co złe jest co to bowiem czynili.
(4) A teraz cóż mam czynić z wami? Jam jest wdowa i opuszczona: idźcież synowie, a proście od Pana miłosierdzia.
(5) A ja ciebie biorę za świadka Ojcze na matkę synów, którzy nie chcieli przymierza mego zachować,
(6) Abyś je dał na pohańbienie, a matkę ich na złupienie, żeby nie było narodu ich.
(7) Niech będą imiona ich rozproszone między poganami, niech będą wygładzeni z ziemie: gdyż wzgardzili przysięgi moje.
( Biada tobie Assurze, który kryjesz niesprawiedliwe u siebie. Narodzie zły, wspomni co uczyniłem Sodomie i Gomorze,
(9) Których ziemia leży w smolnych bryłach, i w kupach popiołu: tak tym uczynię którzy mię nie słuchali, mówi Pan Wszechmocny.
(10) To mówi Pan do Ezdrasza: Opowiedz ludowi memu, iż im dam królestwo Jeruzalemskie, które miałem dać Izraelowi.
(11) I wezmę sobie chwalę ich, a dam im wieczne przybytki, które przygotowałem dla nich.
(12) Drzewo żywota będzie im na wonność maści drogiej, a nie będą robić, ani się spracują.
(13) Idźcież, a weźmiecie. Proście sobie aby się nie przez wiele dni odwłóczyło. Jużci wam królestwo zgotowano: patrz.
(14) Oświadcz się niebem i ziemią. Bom skruszył złe, a stworzyłem dobre, bo ja żywię, mówi Pan.
(15) Matko obłap synów swoich, wychowaj je z weselem jako gołębica, utwierdzaj nogi ich: gdyż cię obrałem, mówi Pan.
(16) I wzbudzę umarłych z miejsc swoich, a wywiodę ich z grobów, gdyż znam imię moje w Izraelu.
(17) Niebój się matko synów: gdyż ciebie obrałem, mówi Pan.
(18) Poślę na pomoc sługi moje, Izajasza , i Jeremiasza, za których radą poświeciłem o zgotowałem ci dwanaście drzew rozmaitymi owocami obciążonych,
(19) I tyleż też źródeł płynących mlekiem I miodem: i siedem gór bardzo wielkich, mających róże i lilie, na których napełnię weselem synów twoich.
(20) Czyń sprawiedliwość wdowie, czyń sąd sierocie, daj niedostatecznemu, broń osierociałemu, przyodziej nagiego,
(21) Opatrz ułomnego i niemocnego, nie naśmiewaj się z chromego, broń jednorękiego, a ślepego przypuść ku widzeniu światłości mojej.
(22) Zachowaj starego i młodego między mury twymi.
(23) Gdzie znajdziesz umarłego, naznaczywszy pochowaj w grobie: a dam tobie pierwsze siedzenie w zmartwychwstaniu moim.
(24) Wytchnij a odpocznij ludu mój, bo przyjdzie odpocznienie twoje.
(25) Matko dobra wychowaj synów twoich, i wzmocnij nogi ich.
(26) Sługi które ci dałem żaden z nich nie zginie: bo się ja będę o nich dowiadywał z pocztu twego.
(27) Nie ustawaj: Bo gdy przyjdzie dzień ucisku i utrapienia, drudzy płakać i smucić się będą, a ty wesoła obfitująca będziesz.
(28) Będąc zazdrośni poganie, a nic nie będą mogli przeciw tobie, mówi Pan.
(29) Zasłonią cię ręce moje, aby synowie twoi piekła nie widzieli.
(30) Wesel się matko z synami twymi: bo ja ciebie wyrwę, mówi Pan.
(31) Wspomnij na synów twoich, śpiących, iż je ja wywiodę z wszystkich krańców ziemi , i uczynię z nimi miłosierdzie, bom jest miłosierny, mówi Pan wszechmocny.
(32) Obłapże synów swych aż ja przyjdę a uczynię im miłosierdzie: bo obfitują źródła moje, a łaska moja nie ustanie.
(33) Ja Ezdrasz wziąłem rozkazanie od Pana na górze Oreb, abym szedł do Izraela: do których gdym przyszedł, odrzucili mnie, i wzgardzili rozkazanie Pańskie.
(34) A dlatego wam mówię wam poganie, którzy słuchacie i rozumiecie: Poszukujcie pasterza waszego, odpocznienie wieczne da wam: bo blisko jest ten, który przyjdzie na końcu tego świata.
(35) Bądźcie gotowi ku odpłacie królestwa: bo jasność wieczna będzie wam święciła czasy wiecznymi.
(36) Uciekajcie przed cieniem tego świata: a burzcie wesele chwały waszej. ja się oświadczam jawnie Zbawicielem moim.
(37) Weźcie dar zalecony, a weselcie się dziękując temu który was wezwał do królestwa niebieskiego.
(38) Powstańcie, a stójcie, a obaczcie liczbę naznaczonych na gody Pańskie.
(39) Którzy się z cienia świata przenieśli, wzięli świetne szaty od Pana.
(40) Przyjmij Syjonie liczbę twoją, i zamknij swe w białe szaty ubrane, którzy zakon Pański wypełnili.
(41) Zupełna jest liczba synów twoich, których żeś pożądał. Proś rozkazania Pańskiego, aby był poświęcony lud twój, który jest wezwany od początku.
(42) Ja Ezdrasz widziałem na górze Syjon rzeszą wielką, którą nikt zliczyć nie mógł, a wszyscy pieśniami wespół chwalili Pana.
(43) A pomiędzy ich był młodzieniec wyższy wzrostem wysoki wyższy nad one wszystkie, i każdemu z nich kładł korony na głowy, a więcej się wywyższał: A ja się zdziwiłem.
(44) Wtedy zapytałem Anioła i rzekłem: Panie którzy to są?
(45) Który odpowiadając rzekł mi: Ci są którzy szatę śmiertelną złożyli, a wzięli nieśmiertelną, a wyznali imię Pańskie: Teraz je koronują, i biorą palmy.
(46) I rzekłem Aniołowi: On młodzieniec co zacz jest, który na nie kładzie korony, a palmy w ręce daje?
(47) A odpowiadając rzekł mi: Ten jest syn Boży, którego na świecie wyznawali. A jam ich wielmożyć począł którzy mężnie się dla imienia Pańskiego zastawiali.
(48) Wtedy mi rzekł Anioł: Idź więc, i powiedz ludowi memu jakie i jak wielkie widział cuda Pana Boga.

Rozdział 3:
(1) Roku trzydziestego po zburzeniu miasta, Ja Salatiel, który jestem nazywamy również Ezdraszem byłem w Babilonie, i frasowałem się leżąc na łożu moim, a myśli moje wstępowały na moje serce.
(2) I widziałem spustoszenie Syjonu, i bogactwo tych którzy mieszkali w Babilonie.
(3) A chwiał się duch mój bardzo, I począłem mówić do Najwyższego słowa bojaźliwe, i rzekłem:
(4) O Panujący Panie, tyś powiedział od początku, gdyś zakładał ziemię, a to sam, i rozkazywałeś ludowi,
(5) I dałeś Adamowi ciało martwe, to jest bez duszy, lecz i to było dziełem rąk twoich: i natchnąłeś weń ducha żywota, i stał się żywym przed tobą.
(6) I w wiodłeś go do raju, który nasadziła prawica twoja, zanim ziemia przyszła .
(7) A temu żeś rozkazał, aby miłował drogi twoje, i przestąpił ją, i natychmiast postanowiłeś dla nas śmierć, i na narody jego: i narodziły się narody, i pokolenia, i ludzie, i rodzin których liczby nie masz.
( I chodził każdy naród po swej woli , i dziwy czynili przed tobą, i gardzili przykazaniem twoim.
(9) A następnie z czasem przywiodłeś potop na mieszkające na świecie, i wygładziłeś ich.
10 I przypadł na każdego z nich, Jako na Adama śmierć, tak na nie potop.
(11) Ale zostawiłeś jednego z nich Noego i z domem jego, a z tego wszyscy sprawiedliwi.
(12) I stało się gdy się poczęli rozmnażać którzy mieszkali na ziemi, i namnożyli synów, i ludy, i narodów wiele, i poczęli zaś bezbożność czynić więcej niż pierwsi.
(13) I stało się gdy nieprawość czynili przed tobą, obrałeś sobie z nich męża któremu imię było Abraham.
(14) I umiłowałeś go, i oznajmiłeś jemu samemu wolę twoją:
(15) I postanowiłeś z nim przymierze wieczne, i rzekłeś mu: żeś nigdy nie miał opuścić nasienia jego. I dałeś mu Izaaka, a Izaakowi dałeś Jakuba i Ezawa.
(16) I odłączyłeś sobie Jakoba, a Ezawa oddzieliłeś. I stał się Jakub wielkim tłumem.
(17) I stało się gdyś wywiódł potomstwo jego z Egiptu, przywiodłeś na górę Synaj.
(18) I nakłoniłeś niebiosa, i stawiłeś ziemię, i wzruszyłeś okrąg, i zatrzasnąłeś głębokości, i zatrwożyłeś świat,
(19) I przeszła chwała twoja cztery bramy, ognia, i trzęsienia ziemie, i wiatru, i mrozu, aby dał zakon nasieniu Jakuba, i narodowi Izraelskiemu staranność.
(20) I nie odjąłeś od nich serca złości, że był zakon twój uczynił w nich pożytek.
(21) Bo serce złości nosząc pierwszy Adam, wystąpił i zwyciężony jest: ale i wszyscy którzy się z niego zrodzili.
(22) I stała się trwająca mdłość i zakon z sercem ludzkim, i zakazaniem korzenia: i odeszło co dobre jest, a złe zostało.
(23) I przeszły czasy, i skończyły się lata, i wzbudziłeś sobie sługę imieniem Dawida,
(24) I rzekłeś mu, aby budowane było miasto imienia twego, i tobie w nim ofiarowano kadzidło i ofiary.
(25) I działo się to przez wiele lat, i ci którzy mieszkali w mieście, opuścili Cię
(26) Czyniąc we wszystkim jak to czynił Adam, i całe potomstwo jego, bo i ci używali serca złego.
(27) I tak dałeś miasto twe w ręce nieprzyjaciół twoich.
(28) Czy ci którzy mieszkają w Babilonie lepiej czynią? i dla tego będą panować nad Syjonem?
(29) Stało się gdy tu przyszedłem, i obaczyłem bezbożność którym liczby niezliczone: i wiele występnych widziała dusza moja tego trzydziestego roku, i odchodziło ode mnie serce moje,
(30) I widziałem jak to znosisz te grzeszące, i przepuściłeś bezprawie czyniącym: i zatraciłeś lud twój, i zachowałeś nieprzyjaciół Twych, a nie oznajmiłeś.
(31) Nic nie pamiętam jak jakby ta droga miała być opuszczona, aż że lepsze sprawy czyni Babilon niż Syjon?
(32) Czy jest jakiś inny naród który Cię poznał oprócz Izraela? albo które pokolenia uwierzyły świadectwom twoim jak Jakuba? Których zapłata nie pokazała się ani praca przyniosła pożytku.
(33) Bo przechodząc przeszedłem między narody, i widziałem je obfitujące, i nie pamiętające na przykazania twoje.
(34) Zważ więc na wadze nieprawości nasze, i tych którzy mieszkają na świecie, a znajdzie się imię twoje jedno w Izraelu.
(35) Ale kiedy nie grzeszyli przed tobą ci którzy mieszkają na ziemi? albo który naród tak strzegł przykazania twego?
(36) Jednak znajdziesz mianowicie, Izrael bowiem według nazwy zachowywał przykazania twoje: ale nie poganie.

Rozdział 7: Fragment
(17) Odpowiedziawszy rzekłem: Panujący Panie, otoś postanowił zakonem twym, że odziedziczą to sprawiedliwi, a złośnicy poginą.
(27) A wszelki który wybawiony jest z przerzeczonego złego, ten ogląda dziwy moje.
(28) Bo się okaże syn mój Pomazańcem (Isus) I z tymi którzy są z nim, i będą się weselić którzy pozostali przez czterysta lat.
29 I będzie po tych latach, i umrze syn mój Chrystus, i wszyscy ludzie którzy życie mają:

Rozdział 15: [Werset 29 jest bardzo ciekawy]
(1) Oto Mów do uszu ludu mego mowy proroctwa które podam do ust twoich, mówi Pan:
(2) I postaraj się aby zostały w księdze napisane bo są wierne, i prawdziwe.
(3) Nie bój się myśli przeciwko tobie ani cię niech nie frasują niedowiarstwa mówiących.
(4) Bo każdy niewierny umrze w niewierności swojej.
(5) Oto ja przywiodę, mówi Pan, na okrąg ziemi plagi, miecz, głód, śmierć, i zniszczenie:
(6) Bowiem nieprawość splugawiła całą ziemię, i dopełniły się uczynki ich szkodliwe.
(7) Dlatego mówi Pan:
( Już nie będę milczał na niegodziwości ich, które bluźnierczo czynią, ani ścierpię tego co bezbożnie czynią. Oto krew niewinna i sprawiedliwa woła do mnie, a dusze sprawiedliwych wołają ustawicznie.
(9) I dlatego tak powiedział Pan, z pewnością pomszczę ich, a wszystkich krew ich niewinną przyjmę na siebie.
(10) Oto lud mój wiodą na rzeź jako stado: już mu nie dopuszczę mieszkać w ziemi Egipskiej.
(11) Ale ich wywiodę ręką mocną, i ramieniem wyciągniętym: i skarzę plagą jak uprzednio, wszystkie ziemię jego skażę.
(12) Będzie płakał Egipt, i grunty jego plagą zostaną zarażone, i karą które dla niego Bóg przepuści.
(13) Będą płakać oracze sprawujący ziemie, gdyż poginą ich nasiona a drzewa zostaną zniszczone przez zarazę, od gradu, i od nawałnicy srogiej.
(14) Biada światu, i którzy mieszkają na nim.
(15) Bo się przybliżył miecz, i zniszczenie ich: i powstanie naród przeciw narodowi ku bitwie, a miecze w ich rękach.
(16) Gdyż będzie niepokój między ludźmi, wzmacniając się przeciwko sobie tak że, nie będą dbać na względy króla swego, ani książąt, oraz przebiegu działań w ich potędze.
(17) Będzie chciał człowiek iść do miasta, a nie będzie mógł.
(18) Bo dla pychy ich miasta będą strwożone, domy zniszczone, ludzie się zlękną.
(19) Nie będzie miał litości człowiek nad bliźnim swoim, aby nie miał wyniszczyć domów ich mieczem, i rozszarpać namiętności ich, dla głodu chleba, i wielkiego ucisku.
(20) Oto ja zwołuję, mówi Pan, wszystkich królów ziemi, aby się mnie bali, którzy są od wschodu słońca, od południa, i od zachodu, i od Libanu, aby ku sobie przyszli, i wrócili co im dano.
(21) Jako czynią aż po dziś dzień wybranym moim, tak uczynię i oddam w zanadrze ich. To mówi Pan Bóg.
(22) Prawica moja nie przepuści grzesznikom, ani ustanie miecz nad tymi którzy przelewają krew niewinną na ziemi.
(23) Wyszedł ogień od gniewu jego, i pożarł grunty ziemi, a grzeszników jako słomę zapaloną.
(24) Biada tym którzy grzeszą, i nie zachowują przykazania mego, tak mówi Pan.
(25) Nie przepuszczę im. Odstąpcie wy, wiarołomne dzieci! Nie plugawcie świątyni mojej.
(26) Gdyż Pan zna wszystkich którzy występują przeciw Jemu: dlatego podał ich na śmierć i na zniszczenie.
(27) Bowiem już przyszły na okrąg ziemi plagi i pozostaniecie w nich, bo was nie wybawi Bóg, ponieważ grzeszyliście przeciw jemu.
(28) Oto widzenie straszliwe, i oblicze jego od wschodu słońca.
(29) Gdzie narody smoków Arabskich z wieloma rydwanami, i jak wiatr ich liczba rozprzestrzeniła się po ziemi, aż się ich wszyscy zaczną bać, i przed nimi drżeć będą, którzy usłyszą o nich.
(30) Karmonczycy szalejący w gniewie, i wyjdą niczym dziki z lasu, i wraz z wielką mocą przyjdą by stoczyć z nimi bitwę a także spustoszą część ziemi Asyryjskiej wraz z zębami.
(31) A potem przemogą smoki pamiętając na swe narodzenie, i obrócą się spiknąwszy się mocą wielką, na pogonią ich.
(32) Ci zatrwożeni będą i umilkną dla siły ich, i obrócą nogi swe do ucieczki,
(33) I z krainy Asyryjskiej wróg obleży je, i zatraci kilku z nich, a w armii ich będzie strach i lęk, oraz niezgoda między ich władcami.
(34) Oto chmury od wschodu słońca, i od północy, aż na południe, a widzenie ich bardzo straszne, pełne gniewu i sztormu.
(35) I zetrą się między sobą, i wiele gwiazd ztrącą na ziemię, i nawet gwiazdę własną ich, a będzie krew od miecza aż do brzucha.
(36) A gnój człowieczy, aż do podesłania wielbłąda, i będzie strach i lęki wielkie na ziemi,
(37) I którzy ujrzą on gniew, będą się wzdrygać, i drżenie je zdejmie.
(38) Następnie się wzruszą sztormy obfite, od południa, i od północy, a druga część od zachodu:
(39) I powstaną silne wiatry od wschodu słońca, i rozpędzą ją, i obłok który wzbudził w gniewie, i gwiazda na uczynienie przestrachu ku wschodniemu wiatrowi, i ku zachodowi będzie zgwałcona:
(40) I podniosą się wielkie a gwałtowne obłoki, pełne gniewu, i gwiazdy aby przestraszyły całą ziemię, i mieszkające na niej, i wyleją na każde miejsce wyniosłe i wysoką gwiazdę straszną,
(41) Ogień, grad, miecze latające, i wody wielkie, tak iż się napełnią wszystkie pola, i wszelkie strumienie pełnością wód mnogich:
(42) I zniszczą miasta, i mury, i góry, i pagórki, i drzewa leśne, i siano na łąkach, i zboża ich.
(43) Przejdą stanowczo aż do Babilonu, i przestraszą ją.
(44) Przyjdą do niej i oblegać ją będą, wyleją nawałnicę, oraz cały swój gniew na nią, i wtedy kurz i dym, pójdzie w górę aż do nieba, a wszyscy okoliczni będą ją opłakiwać,
(45) A którzy pod nią zostaną, będą służyć tym którzy ją zburzyli:
(46) I ty Azjo która uczestniczyłaś w nadziei Babilonu, i chwałą osoby jej,
(47) Biada tobie nędznico, ponieważ ją naśladowałaś, i ubierałaś córki swoje w wszeteczeństwie, aby się podobały i chlubiły u kochanków twoich, którzy zawsze pożądali cudzołożyć z tobą.
(48) Naśladowałaś nienawistną nierządnicę we wszystkich jej uczynkach, i w jej wynalazkach: dlatego mówi Bóg:
(49) Wyślę plagi na ciebie, wdówstwo, ubóstwo, głód, miecz, i zarazę, na spustoszenie domów twoich od gwałtu, i śmierci,
(50) I chluba mocy twojej, uschnie jak kwiat, gdy powstanie ciepło, które jest na ciebie wysłane.
(51) Będziesz osłabiona niczym nędzna kobieta, która jest pobita i ranna, aby ciebie nie mogli przyjąć mocarze i kochankowie.
(52) Czy mógłbym z zazdrości wystąpić przeciwko tobie tak gwałtownie, tak mówi Pan,
(53) Jeślibyś nie mordowała wybranych moich na każdy czas, wynosząc się zbiciem rąk, i mówiąc nad śmiercią ich, gdyś się opijała:
(54) Przedstaw piękność twojego oblicza.
(55) Nagroda wszeteczeństwa twego w piersiach twoich, dlatego otrzymasz swoją zapłatę.
(56) Jako uczynisz wybranym moim, mówi Pan, tak tobie Bóg uczyni, a poda ciebie na złe.
(57) I dzieci twoje poumierają od głodu, a ty przez miecz upadniesz, i miasta twoie będą zburzone, i wszyscy twoi na polu od miecza poginą.
(58) A którzy są na górach, głodem wyzdychają: ciała swe jeść będą, i krew pić, od głodu i od pragnienia, dla łaknienia chleba i pragnienia wody.
(59) Nieszczęśliwie po morzu popłyniesz, a znowu plagi otrzymasz.
(60) I w przejściu ruszą na bezczynne miasto, i zburzą niektórą część żiemie twojej, i zgładzą część chwały twojej, wróciwszy się zaś do Babilonu który został zniszczony.
(61) I zburzona, będziesz przez nich niczym plewa, a oni tobie ogniem będą.
(62) I pożrą cię, oraz miasta twoje, i ziemię twoją, i góry twoje, wszystkie lasy twoje, i drzewa rodzajne ogniem spalą.
(63) Twoje dzieci zabiorą w niewolę, a twoje bogactwo splądrują i unieważnią chwałę twojego oblicza.

Jeremiasza 51:27
Podnieście sztandar na ziemi, zadmijcie na rogu między narodami, wyznaczcie przeciwko niemu narody, wezwijcie przeciwko niemu królestwa ”Ararat”, Minni i ”Aszkenaz”, wyznaczcie przeciwko niemu dowódcę! Sprowadźcie rumaki jak włochatą szarańczę!

Jeremiah 51:27
Lift up a standard in the land, sound the trumpet among the nations, consecrate the nations against her, raise up kings against her by me, and [that] for the people of ”Achanaz”; set against her engines of war; bring up against her horses as a multitude of locusts.”

(1) Odnośnie znaków: oto nadchodzą dni, w których mieszkańcy ziemi będą w szponach wielkiego terroru, a droga prawdy będzie ukryta a kraina będzie niepłodna w wierze.

(2) Rozmnoży się bezprawie bardziej, niż to kiedykolwiek widziałeś, czy słyszałeś.

(3)  A kraina którą teraz widzisz że króluje, będzie zniszczona i nieprzejezdna, a ludzie będą ją widzieć opuszczoną.

(4) A jeśli Najwyższy da ci żyć, ujrzysz, że zostanie ona wrzucona w nieporządek po trzecim okresie, a słońce nagle rozjaśni się w nocy, a księżyc w ciągu dnia.

(5) A krew będzie kapać z drzewa i kamień wyda głos swój; narody będą zaniepokojone a gwiazdy zaczną spadać.
.
(6) I będzie rządził ten, którego mieszkańcy ziemi się nie spodziewają się, a ptaki będą odlatywać razem;

(7) I morze Sodomy będzie wyrzucać ryby; i wyda ktoś w nocy głos nieznany, a wszyscy usłyszą głos jego.

( I nastanie także chaos w wielu miejscach i ogień często będzie wybuchał a dzikie bestie będą szarżować i straszyć,  a niewiasty w ciąży będą rodzić potwory:

(9) Wody słone będą znajdowane w wodach słodkich, i przyjaciele będą się nawzajem zwyciężać, wtedy wszelkie przyczyny się poukrywają a mądrość wycofa się do zamknięcia swego,

(10) a wielu będzie jej szukać, ale jej nie znajdą, ale niesprawiedliwość i brak umiarkowania zwiększy się na ziemi.

(11) I jedna kraina zapyta sąsiednią: 'Czy prawość, czy ktokolwiek, kto dobrze czyni przeszedł przez ciebie?' Odpowiedzią będzie: 'Nie'.

(12) I w tym czasie ludzie będą się spodziewać, a nie otrzymają: będą pracować, ale nie będzie się im powodziło.

(13) Te znaki pozwolono mnie tobie oznajmić: a jeśli się powtórnie modlić i płakać będziesz tak, jak teraz czynisz, a będziesz pościć przez siedem dni, usłyszysz większe rzeczy niż te."

(14) I obudziłem się, a ciało me bardzo drżało, i dusza moja  była tak zatrwożona, że zemdlałem.

(15) A anioł, który przybył do mnie i rozmawiał ze mną, przytrzymał mnie, wzmocnił i postawił mnie na nogi.

(16) I drugiej nocy przyszedł do mnie Salathiel, hetman ludu, i powiedział: "Gdzie byłeś? Dlaczego twa twarz jest smutna?

(17) Czy nie wiesz, że tobie powierzony jest Izrael, w krainie ich wygnania?

(18) Zatem wstań i zjedz nieco chleba, abyś nas nie opuścił, jak pasterz który opuszcza trzodę swą w mocy okrutnych wilków."

(19) Wtedy rzekłem mu: "Odejdź ode mnie, a nie przychodź do mnie przez siedem dni. Ale potem możesz przyjść do mnie" I posłuchał co powiedziałem i pozostawił mnie.

(20) Pościłem więc, płakałem i smuciłem się tak, jak Uriel anioł mnie polecił.

(21) A po siedmiu dniach znowu myśli serca mego były bardzo przykre.

(22) I wtedy dusza moja odzyskała ducha rozumienia i począłem ponownie mówić słowa przed Najwyższym,

(23) I rzekłem: "O suwerenny Panie, ze wszystkich lasów ziemi, i ze wszystkich drzew Ty wybrałeś jedną winnicę,

(24) i ze wszystkich ziem świata obrałeś sobie jeden region, a ze wszystkich kwiatów świata obrałeś dla siebie jedną lilię,

(25) i ze wszystkich głębin morskich napełniłeś sobie jeden strumień i ze wszystkich miast, które wybudowano poświęciłeś dla siebie  Syjon,

(26) A ze wszystkich ptaków stworzonych przez ciebie nazwałeś jednego gołębia, a ze wszystkich trzód które uczyniłeś upatrzyłeś sobie jedną owieczkę.

(27) A z całego mnóstwa ludzi obrałeś sobie jeden lud i temu ludowi, który pokochałeś darowałeś Prawo które wszyscy zaaprobowali.

(28) Ale teraz Panie, dlaczego dałeś tego jednego dla wielu i poniżyłeś ten korzeń przed innymi i rozproszyłeś jedynaka swego między wielu?

(29) I podeptali go ci którzy się sprzeciwiali obietnicom twoim, wyrżnęli tych, którzy wierzyli twoim  przymierzom.

(30)  Jeżeli rzeczywiście nienawidzisz lud twój, twymi rękoma powinien być ukarany."

(31) Kiedy wymówiłem te słowa, anioł który przedtem przyszedł do mnie w poprzednią noc, został do mnie posłany.

(32) i powiedział mi: "Posłuchaj mnie, a pouczę cię, uważnie słuchaj a powiem ci więcej."

(33) I rzekłem: "Mów do mnie Panie." I powiedział do mnie: "Jesteś bardzo zaniepokojony Izraelem? Czyś ty go bardziej umiłował niż Ten który go stworzył?"

(34) I rzekłem do niego: "Nie panie, ale z żalu mówiłem, bo w każdą godzinę cierpię agonie serca, podczas, gdy staram pojąć ścieżkę Najwyższego, aby zrozumieć część sądu Jego."

(35) I rzekł do mnie: "Nie możesz." I rzekłem: "Dlaczego Panie? Po co się narodziłem? Albo dlaczego łono matki nie stało się dla mnie grobem, abym nie mógł  widział utrapienia Jakuba i zmęczenia ludzi Izraela?"

(36) I rzekł do mnie: " Policz dla mnie tych, których jeszcze nie było,  a zbierz mi krople rozprzestrzenione, i uczyń mi zwiędłe kwiaty kwitnące ponownie,

(37) otwórz mi zamknięte komory, i uwolnij wiatry w nich zamknięte, albo pokaż mi obraz głosu: a wtedy ukażę ci przyczynę utrapienia, które chcesz zrozumieć."

(38) I rzekłem: "O wszechmocny Panie, któż może te rzeczy wiedzieć, za wyjątkiem tych, którzy z ludźmi nie mieszkają?

(39) Odnośnie mnie, nie mam mądrości i jakżebędę mógł mówić o rzeczach, o które mnie zapytałeś?"

(40) I powiedział do mnie: "Ponieważ nie możesz uczynić jednej rzeczy z tych, które były tobie wspomniane, tak nie możesz odkryć sądu mojego, ani celu miłości, którą obiecałem memu ludowi."

(41) I rzekłem: "Ale oto mój Panie, ty jesteś bliski tym którzy na końcu będą: a co uczynią ci. którzy byli  przed nami, albo ci, którzy przyszli po nas?"

(42) I rzekł do mnie: "Do okręgu przyrównam mój sąd, ponieważ ci ostatni nie są powolni, ani pierwsi nie są szybkimi".

(43) Wtedy odpowiedziałem i rzekłem: "Czy nie mógłbyś stworzyć w tym samym czasie tych którzy byli,  którzy są oraz będą, abyś mógł ujawnić swój sąd szybciej"

(44) I odpowiedział mnie i rzekł: "Stworzenie nie może wyprzedzić Stworzyciela, także świat może posiadać w jednym czasie tylko tych, którzy na nim już zostali stworzeni."

(45) I rzekłem: "Czyż sam nie powiedziałeś słudze swemu, że ożywisz w tym samym czasie całe stworzenie, które stworzyłeś? Skoro wszelkie istoty będą żyły w tym samym czasie i stworzenie ich utrzyma, to może nawet teraz ich wszystkich utrzymać w tym samym czasie."

(46) I powiedział do mnie: "Zapytaj łona kobiecego; jeżeli rodzisz dziesięcioro dzieci, dlaczego jedno po drugim? Proś je, aby dziesięciu dało ci w tym samym czasie!"

(47) I rzekłem: "Oczywiście, że nie będzie mogła, ale każde dziecko w swoim czasie"

(48) I rzekł do mnie: " Tak więc dałem łono ziemi tym, którzy są od czasu do czasu na niej są posiani,

(49) ponieważ jak niemowlę nie rodzi, oraz kobieta w podeszłym wieku nie rodzi już więcej, w ten sposób także zorganizowałem świat który stworzyłem."

(50) I spytałem mówiąc: "Skoro już dałeś mnie okazję, pozwól mnie przed tobą mówić. Czy matka nasza o której mi powiedziałeś, jest jeszcze młoda? Czy też bliska jest do starości?"

(51) I odpowiedział mnie, i rzekł: 'Pytaj się tej która rodzi: a powie tobie.'

(52) Zapytaj ją: 'Czemu ci, które porodziłaś teraz, nie są podobni tym, których urodziłaś wcześniej, ale są mniejszego wzrostu?'

(53) A ona sama ci odpowie: ci są urodzeni w mocy młodości i są inni od tych urodzonych w wieku starszym, ponieważ łono zamiera.'

(54) Dlatego powinieneś to rozważyć, że ty i tobie współcześni jesteście mniejszego wzrostu, a niż ci, którzy byli przed wami,

(55) a ci, którzy po was przyjdą będą jeszcze mniejsi niż ty, jako urodzeni ze stworzenia, które już się starzeje i przemija siła młodości."

(56) I powiedziałem: "O Panie, błagam cię, jeżeli znalazłem łaskę w twych oczach, pokaż swemu słudze przez kogo dokonujesz wizyt swego stworzenia?"

(1) I rzekł do mnie: "Na początku okręgu ziemi, zanim portale świata znalazły swoje miejsce, zanim poczęły wiać wiatry zgrupowane,



(2) zanim zagrzmiał głos pioruna, zanim zabłysły jasnością błyskawice, zanim fundamenty raju zostały położone


(3) zanim piękne kwiaty były widziane, zanim moce ruchu zostały ustanowione, przed niezliczonymi zastępami aniołów zgromadzonych razem,


(4) zanim wysokości powietrza podniosły się, zanim miary firmamentu zostały nazwane, zanim podnóżek Syjonu został ustanowiony


(5) zanim obecne lata zostały policzone, zanim wyobraźnie tych, którzy grzeszą byli odseparowani i zanim ci, którzy zgromadzili skarby wiary  zostali zapieczętowani,


(6) wtedy planowałem te rzeczy i zostały uczynione prze ze mnie a nie przez kogoś innego, dokładnie jak nadejdzie koniec przeze mnie a nie przez kogoś innego.


(7) I odpowiedziałem i rzekłem: "Kiedy nastąpi podział czasów? Albo, kiedy nastąpi koniec pierwszego wieku i kiedy  nastąpi następny wiek?"


( I rzekł do mnie: "Od Abrahama aż do Izaaka, gdyż są zrodzeni od niego Jakub i Ezaw, ponieważ ręka Jakuba trzymała na początku piętę Ezawa.


(9) bo Ezaw jest końcem wieku tego, a Jakub początkiem przyszłego wieku.


(10) Ponieważ początkiem człowieka jest ręka, a końcem człowieka jest jego pięta. Pomiędzy piętą a dłonią nie szukaj więcej, Ezdraszu."


(11) I odpowiedziałem i rzekłem: "O suwerenny Panie, jeżeli nalazłem łaskę przed twymi oczyma,


(12) pokaż swemu słudze koniec znaków twoich, których część pokazałeś mi poprzedniej nocy.


(13) I odpowiedział, i rzekł do mnie: "Podnieś się na nogi i usłyszysz pełny, brzmiący głos,


(14) i jeżeli miejsce, na którym stoisz  będzie wielce wstrząśnięte


(15) podczas mówiącego głosu, nie bój się, ponieważ słowo odnośnie końca oraz
fundamentu ziemi będzie zrozumiane


(16) ponieważ mowa dotyczy ich. Będą drżeć i będą wstrząśnięci, bo wiedzą, że ich koniec musi się zmienić "


(17) Kiedy to usłyszałem, powstałem na swoje nogi i słuchałem, a oto głos mówił i brzmiał jak dźwięk wielu wód.


(18) I rzekł: "Oto dni nadchodzą, i stanie  gdy się zbliżę do odwiedzenia mieszkańców ziemi.


(19) A gdy będę wymagał  od czyniących nieprawość kary za ich nieprawość, kiedy się dopełni poniżenie Syjonu,


(20) i kiedy pieczęć zostanie umieszczona  na wieku, który ma właśnie przemijać, wtedy pokażę te owe znaki: księgi będą otworzone przed firmamentem, i wszyscy będą je widzieć:


(21) Niemowlęta jednoroczne mówić będą swymi głosami, a kobiety z dziećmi urodzą  przedwczesne dzieci w trzecim i czwartym miesiącu a ci będą żyli i będą tańczyli.


(22) Zasiane miejsca nagle ukażą się nie zasiane, a nagromadzone magazyny staną się nagle puste;


(23) i trąba głośno zatrąbi i gdy wszyscy ją słyszą, oni będą nagle przerażeni.


(24) W tym czasie przyjaciele będą prowadzić wojnę przeciwko przyjaciołom jak
przeciwko wrogom a ziemia i ją zamieszkujący będą przerażeni, a źródła fontann staną, i nie popłyną przez trzy godziny:


(25) "I będzie tak, że każdy który pozostanie po tym wszystkim co tobie przepowiedziałem, ten będzie zachowany i będzie oglądał zbawienie moje koniec mojego świata.


(26) I oni zobaczą ludzi którzy będą wzięci do góry, którzy nie skosztowali śmierci od narodzenia swego, i odmieni się serce mieszkańców ziemi i będzie przemienione w innego ducha.


(27) Bo zło będzie usunięte, a oszustwo będzie wygaszone.


(28) A wierność będzie owocowała, korupcja będzie zwyciężona,  a prawda, która przez tak wiele dni nie owocowała będzie ujawniona."


(29) I kiedy on mówił do mnie, a oto pomalutku miejsce, w którym stałem zaczęło się kołysać tam i z powrotem


(30) I rzekł do mnie: "Przyszedłem aby ci pokazać te rzeczy tej nocy.


(31) i jeżeli znowu będziesz się modlić, i znowu pościć przez siedem dni, jeszcze większe rzeczy ci oznajmię niż te które usłyszałeś.


(32) ponieważ twój głos był słyszany przez Najwyższego; i Wszechmocny widział twą sprawiedliwość i widział czystość którą utrzymywałeś od młodości twojej.


(33) I dlatego posłał mnie, abym ci to wszytko ukazał powiedział:  'Ufaj, i nie lękaj się!'


(34) Nie bądź szybki do próżnych myśli o dawnych czasach, ale bądź szybki odnośnie ostatnich czasów."


(35) I po tym płakałem znowu, i pościłem się także przez siedem dni jak poprzednio, abym skończył trzy tygodnie, taj jak mi powiedziano.


(36) I w ósmą noc serce moje znowu się trwożyło we mnie, począłem mówić w obecności Najwyższego.


(37) Bo mój duch był wielce podniecony, a dusza moja była udręczona,


(38) I powiedziałem: "O Panie, rzekłeś na początku stworzenia dnia pierwszego mówiąc: 'Niech się stanie niebo i ziemia' a słowo twoje dokonało tej pracy.


(39) I wtedy Duch krążył, a ciemności i milczenie otaczały wszystko: dźwięku głosu człowieczego jeszcze nie było.


(40) Wtedy poleciłeś, aby promień światła  się ukazał z twego skarbca, aby się ukazało dzieło twoje.


(41) " A dnia drugiego stworzyłeś ducha firmamentu, i rozkazałeś mu, aby rozdzielił, i podzielił wody, tak aby jedna część przeniosła się na górę, a druga
część pozostawała na dole.


(42) A trzeciego dnia rozkazałeś się zebrać wodzie na siódmej część ziemi: sześć części osuszyłeś i zachowałeś, aby części z nich były zasiane i będące na służbie przed Tobą.


(43) Bo wyszło słowo twoje, a dzieło twoje się dokonało.


(44) I natychmiast owoce się pojawiły w nieskończonej ilości, różnego wyglądu i smaku; i  kwiaty niepowtarzalnego koloru; I zapachy niewymiennego zapachu: a to się stało dnia trzeciego.


(45) A czwartego dnia rozkazałeś, aby się stała jasność słońca, światłość księżyca, oraz zaistniał porządek gwiazd:


(46) I rozkazałeś im aby służyły człowiekowi, który miał być stworzony.


(47) A dnia piątego rozkazałeś siódmej części, gdzie była woda zgromadzona, aby pojawiły się żywe stworzenia, ptaki i ryby: i tak się stało.


(48) Woda niema i bezduszna wydawała żyjące stworzenia: jak jej polecono, aby o tym narody podziwiały cudowne twe dzieła.


(49) Wtedy zachowałeś dwie istoty żywe, z których jedną nazwałeś Behemot  a drugą nazwałeś Lewiatanem,


(50) I oddzieliłeś jedną od drugiej. Bo siódma część, gdzie się były wody zebrały, nie mogła ich pomieścić.


(51) I dałeś dla Behemota jedną część, która była osuszona dnia trzeciego, aby na niej mieszkał, gdzie jest tysiąc gór.


(52) A Lewiatanowi dałeś siódmą część mokrą, i zachowałeś ją aby była na pokarm komu chcesz, i kiedy chcesz.


(53) A dnia szóstego rozkazałeś ziemi aby przed tobą wydała bydło, i zwierzęta, i stworzenia pełzające:


(54) A po tym umieściłeś Adama, jako przełożonego nad wszystkimi dziełami, których  dokonałeś: i z niego wychodzimy my wszyscy, i lud który sobie wybrałeś.


(55) A to wszytko rzekłem przed tobą Panie, ponieważ powiedziałeś, że to dla nas świat stworzyłeś:


(56) A inne narody, które wyszły z Adama, powiedziałeś że są niczym, że są jak wypluta ślina, a ich ilość porównałeś z kroplą z wiadra.


(57) A teraz Panie oto narody, które za nic uznawane, dominują nad nami, i nas pożerają:


(58) Ale dlaczego my, lud twój, któryś nazwał pierworodnym, jednorodnym, gorliwym twoim, najbardziej drogim, został wydany w ich ręce?


(59) Jeżeli świat jest rzeczywiście dla nas stworzony, dlaczego nie posiadamy naszego świata jako dziedzictwo. Jakże długo to tak będzie?

Także Ezdrasz mówi do anioła czasami jak do Boga, a czasami jako do anioła.

(15) Więc dlaczego jesteś zaniepokojony widząc, że musisz zginąć?  Dlaczego jesteś poruszony widząc, że jesteś śmiertelnym?
(16) I dlaczego nie rozważasz w swym umyśle tego, co ma nadejść, ale raczej to, co teraz się dzieje?