Księgi POZABIBLIJNE

 

• 1 Księga Machabejska (1 Mch);
     
  
• 2 Księga Machabejska (2 Mch);
     
  
• 3 Księga Machabejska (3 Mch);
     
  
• Księga Mądrości (Mdr);
     
  
• Mądrość Syracha (Eklezjastyk) (Syr);
     
  
• Księga Tobiasza (Tb);
     
  
• Księga Judyty (Jdt);
     
  
• Księga Barucha (Bar);
     
  
• 3 Księga Ezdrasza (3 Ezd);
     
  
• Modlitwa Manassesa (MM);
     
  
• Psalm 151 (Ps 151).
  

•    z księgi Daniela: modlitwa Azariasza (Dn 3,24-90) i dwa ostatnie rozdziały (Dn 13-14);
  
•    fragmenty Księgi Estery w języku greckim
  

   

• Księga Jubileuszów;
         
  
• 3 Księga Ezdrasza;
         
  
• 3 Księga Machabejska;
         
  
• Apokalipsa Mojżesza;
         
  
• Życie Adama i Ewy;
         
  
• Testament Adama;
         
  
• Wniebowstąpienie Izajasza.
  
• Księga Jaszera (Księga Sprawieliwych, Księga Sprawiedliwego)
  
    Pisma dydaktyczne to księgi mądrościowe zawierające pouczenia dotyczące spraw moralnych i religijnych. Do nich można zaliczyć:
         
  
• Testamenty Dwunastu Patriarchów;
         
  
• Psalm 151 i 4 dalsze;
         
  
• Psalmy Salomona;
         
  
• Modlitwa Manassesa;
         
  
• 4 Księga Machabejska;
         
  
• pisma dydaktyczne z Qumran.
  
     Apokalipsy – nawiązują one przede wszystkim do kanonicznych ksiąg prorockich
         
  
• Księga Henocha;  http://proroctwa.com/Henoh.htm
         
  
• Wniebowzięcie Mojżesza;
         
  
• 4 Księga Ezdrasza;
         
  
• Apokalipsa Barucha;
         
  
• Apokalipsa Abrahama;
         
  
• Testament Abrahama;
         
  
• Apokalipsa Eliasza;
         
  
• Księga Eliasza;
         
  
• Apokalipsa Sofoniasza;
         
  
• Apokalipsa Ezechiela;
         
  
• Wyrocznie sybillińskie.
  

(Jeśli ktoś chętny spojrzeć na księgę sprawiedliwych, to pisać swój email na priv - prześlę plik )

STARY TESTAMENT
Księgi Henoha
Trzy księgi przypisywana jednemu z największych patriarchów żydowskich, wymienianego wielokrotnie w pismach kanonicznych. 1. Księga - "etiopska" (z racji języka najstarszej kopii) pochodzi z ok. 150 p.Ch. Druga "słowiańska" opowiada o podróży patriarchy przez niebo i piekło. Trzecia "hebrajska" to mistyczny utwór w II wieku po Ch. Apokalipsa Mojżesza Inaczej Księga Jubileuszów - rzekomo przekazana Mojżeszowi na górze Synaj.  

List Arysteasza
Napisany ok. 200 r p. Ch. po grecku w Egipcie. Przykład najbardziej pozytywnego ze znanych żydowskiego stosunku do kultury greckiej wskazujący na możliwość wzajemnych przenikań kultur. Z dzieła tego pochodzą informacje o najsłynniejszym greckim tłumaczeniu Starego Testamentu - septuaginty (również nazwa). Testament dwunastu patriarchów Dzieło używa znanej formy błogosławieństwa dla synów.

Księgi Ezdrasza
Często mylone z księgą Ezdrasza i księgą Nehemiasza. 1 księga Ezdrasza (w niektórych wydaniach protestanckich przedstawiana jako 3 po tych które w katolickich wydaniach nazwane są jak wyżej) oprócz zapożyczeń z innych ksiąg opisuje dzieje powrotu z niewoli babliońskiej. Druga (4) składa się z trzech części, dwóch późniejszych - chrześcijańskich i żydowskiej lamentacji po zburzeniu Jerozolimy.

Księgi Machabejskie 1 i 2
uznane są za kanoniczne - choć nieuznawane przez protestantów. Trzecia jest legendą napisaną dla pokrzepieniu serc w obliczu inwazji rzymskiej. Czwarta to rozprawa o wyższości rozumu wypełnionego wiarą nad emocjami, cierpieniem i prześladowaniami.

Psalmy Salomona
Podobne do psalmów biblijnych. Niekiedy uznawane były w kanonie. Główny temat to kara dla zwierzchników za zbytnie zeświedczenie.

Testament Mojżesza
Inaczej "Wniebowzięcie Mojżesza" - rodzaj przepowiedni w formie zaleceń dla Jozuego.

Męczeństwo Izaasza
Opowieść o tym jak Izaasz został przepiłowany na pół wraz z późniejszymi dodatkami, rzekomymi przepowiedniami narodzin, śmierci i zmartwychwstania Jezusa.

Księgi Barucha
Druga i trzecia (obok pierszej kanonicznej) księgi sekretarza Jeremiasza opisują wizje tłumaczące Baruchowi przyczyny upadku Jerozolimy a także wizje podróży przez sfery niebieskie. Pisma są przeredagowane przez chrześcijańskich autorów. Inne nazwy to "Syryjska Apokalipsa Barucha" i "Grecka Apokalipsa"

Modlitwa Manassesa
Psalm pokutny stworzony jako modlitwa króla Judy. Umieszczana niekiedy w międzywyznaniowych wydaniach Biblii.

Księgi sybilińskie
Pochodzący z ok. 500 po Ch. zbiór różnych przepowiedni którego autorkami były "sybille" kobiety - wieszczki który często pojawiały się w historii. W zbiorze pojawiają się przepowiednie przyjścia Chrystusa.

Pokuta Adama
Życie Adama i Ewy
Pslam 151


NOWY TESTAMENT

Ewangelia Piotra
Z zachowanych fragmentów widać, że jet to zsumowanie czterech kanonicznych ewangelii z dodanymi szczegółami. Mają one dowodzić słuszności wiary. Błędy dotyczą np. obrazu zmartwychwstania, który dzieje się na oczach pogan i Żydów. Pismo cechuje doketyzm (zaprzeczanie ludzkiej natury Chrytusa)

Ewangelia Tomasza
114 mów Jezusa - niemal pozbawione narracji. Niektóre są identyczne ze znanymi, większość nieco różni się lub jest nieznana. Pojawiają sią tutaj przekazy o niezwykłym dzieciństwie Jezusa, jego ponadnaturalnych zdolnościach umysłowych w dzieciństwie i innych przypadkach charakteryzujących postawę doketyczną (nieuznającą ludzkiej natury Jezusa). Znajduje się też cud ożywienia glinianego gołąbka przez 12-letniego Jezusa. Dzieło może zawierać nieznane autentyczne fragmenty lecz redakcja ma charakter gnostycki, a używane było przez syryjską gnostycką sektę naaseneńską. Znana z przekładów greckich, łacińskich i syryjskich nieco różniących się od siebie.

Ewangelia pseudo-Mateusza
W części zbieżna z protoewangelią Jakuba. Smoki, lwy i pustynne zwierzęta odwiedzają w niej szopkę a Święta Rodzina do Egiptu udaje się lecąc. Pożywienie zdobywają zrywając owoc z palm, które pochylają się aż do ziemi na słowa Jezusa.

Ewangelie Hebrajczyków, Ewangelia Ebionitów
Trzy podobne, powstałe w II w. dzieła z przeznaczeniem dla chrześcijan pochodzenia żydowskiego. Ewangelie Hebrajczyków są znane jedynie ze wzmianek Ojców Kościoła. Zawierają interesujące choć nieco różniące się od kanonicznych fragmenty, w szczególności nieznane wypowiedzi Jezusa.

Protoewangelia Jakuba
Przykład wczesnego kultu Maryi opowiada dzieje jej narodzenia, dzieciństwa, ofiarowania w świątyni, jej rodziny, wdowieństwa Józefa i cudownego wybrania na oblubieńca poprzez gołębicę odpoczywającą na jego głowie. Z tej ewangelii znamy imiona Anny i Joachima.

Dzieje Józefa Cieśli
Inaczej "Arabska Ewangelia Dzieciństwa", lub "Apokryf Józefa Kajfasza - najwyższego kapłana".
Woda w której Jezus myje się ma cudowne właściwości, podobnie jak rzeczy których dotyka, czy ubrania które nosi. Stąd pochodzi też legenda o dwóch łotrach Tytusie i Dumachusie którzy zamierzają okraść Świętą Rodzinę gdy Jezus ma 13 lat. Nawracają się jednak a później zostają razem z Jezusem ukrzyżowani i idą do raju. Dzieło przetworzone wtórnie w myśl idei katolickiej pierwotnie było gnostycką kompilacją ewangelii i legend.Dzieło znajduje uznanie wśród syryjskich nestorian.

Ewangelia Gamaliela
Kolekcja koptyjskich tekstów zbieżnych z innymi apokryfami pisana rzekomo przez członka Sanhedrynu, który wstawia się za św. Piotrem.

Wniebowzięcie Dziewicy
Dzieło o sugerowanym autorstwie św. Jana powstało jako reakcja na podobne dzieło gnostyckie. W dziele tym przy śmierci Marii asystują wszyscy apostołowie, niektórzy cudownie przeniesieni z
różnych części świata, niektórzy ożywieni po swojej śmierci. Chrystus zstępuje z nieba w asyście aniołów i zabiera ciało Matki.

Ewangelia wg Egipcjan
Skomponowana dla potrzeb gnostyckiej sekty w Egipcie. Nie wyparła ksiąg kanonicznych, lecz używana była niekiedy przez koptów. Jest prawdopodobne że wzorowała się niekiedy na nieznanych bardzo wczesnych przekazach. Nie ma jednak żadnej pewności co do prawdziwości owych źródeł.

Ewangelia Filipa
Zachowane tylko dwa fragmenty o gnostyckim charakterze

Ewangelia Macieja
Dzieło, które fragmenty mają zabarwienie gnostyckie charakterystyczne dla sekty bazylidianów.

Ewangelia Bartłomieja
Dzieło z początków IV wieku, zachowane w koptyjskich fragmentach.

Ewangelia Judasza
Dzieło używane przez gnostycką sektę Kainitów, którzy głosili że Judasz rozpoznał że zabicie Jezusa będzie lepsze dla dziejów świata, pochwalali sodomitów i czcili Kaina. W sekcie też używano innego apokryfu - Wniebowzięcia św. Pawła. Pisma były też używane przez kwintylian (ucznów kobiety wywodzącej się z kainitów). Wiele wspólnego z sektą miało XIX-wieczne wolnomularstwo adonhiramickie.

Ewangelia 12 apostołów
Zachowana w kilku koptyjskich fragmentach ewangelia używana przez gnostycką sektę ebionitów - która głosiła adopcjanizm (ludzkie przymioty wyniosły Jezusa do godności Syna Bożego) i ubóstwo.

Akta Piłata Inaczej zwane jako Ewangelia Nikodema.
Rozpowszechnione bardzo dzieło znane z licznych tłumaczeń. Zawiera przeważnie historie męki i zmartwychwstania wzbogacone o relacje przed Sanhedrynem dwóch świadków Leuciusza i Karinusa, powstałych z martwych po ukrzyżowaniu. (Imiona zbieżne z autorem innego apokryfu: Podróży Apostołów).

Ewangelia Bożego Narodzenia
Ewangelia Narodzin Maryi
Ewangelia Dzieciństwa Jezusa
Ewangelia Marii
Ewangelia Andrzeja
Ewangelia Barnaby
Ewangelia Tadeusza
Ewangelia Ewy

Podróże Apostołów
Napisane przez Leukiosa Charinosa w III wieku Dzieje Pawła Jest to opis nieujętych w Dziejach Apostolskich i listach okresów z życia św. Pawła. Znajdujemy tu opis nawrócenia Tekli i cudownej jej ucieczki z areny dzikich zwierząt, pobytu Pawła w rzymskim więzieniu i jego rozmowy z Neronem

Dzieje Piłata
Zbiór legend dotyczących nie tylko rzekomego nawrócenia się Piłata, ale też rzekomego świadectwa kilku Żydów o dziewictwie Maryi gdy w czasie ciąży oskarżona jest o cudzołóstwo. Dzieło miało
służyć jako odparcie niektórych argumentów.

Dzieje Piotra
Historia spotkania z Szymonem Czarnoksiężnikiem, dzieje córki św. Piotra oraz historia Quo Vadis. Dzieje zaiwerają przesłania gnostyckie (jak zresztą większość rzekomych "Dziejów" poszczególnych Apostołów).

Dzieje Jana Dokecka,
gnostycka opowieść o losach św. Jana, pełna fantastycznych zjawisk. Pisana najprawdopodobniej przez tego samego autora który napisał Dzieje Piotra i może Dzieje Andrzeja.

Dzieje Andrzeja
Znane w trzech różnych formach - Dzieje Andrzeja i Mateusza (błąd z Macieja), Andrzeja i Piotra i Męczeństwo Andrzeja.
Pisma używane przez sekty gnostyckie i manichejskie. Na podstawie pierwszego dzieła powstała najprawdopodobniej koptyjsko-etiopska legenda o męczeństwie św. Mateusza. Dzieje Tomasza Opowiadają historie Tomasza, jego wędrówkę do Indii i męczeństwo tam dokonane. Zawierają piękne hymny. Dzieło używane było przez sektę Bardesanitów w Syrii i Mezopotamii, którzy teologię prowadzili jako skomplikowany zestaw mitów. Duch Święty był siostrą i żoną Syna z którym spłodził dwa pierwiastki - świat niewidzialny i widzialny itp. Sekta przyjmowała też reinkarnację.

List Barnaby
Jedne z najwcześniejszych apokryfów - powstały ok. 130r. Rzekomy lit towarzysza podóży św. Pawła. Bezwględna krytyka żydowskich tendecji w chrześcijaństwie włącznie z uznawaniem Starego Testamentu za dzieło diabła.

Apokalipsa Piotra
Długo wahano się co do kanoniczności tej księgi w której widać barwne opisy niebiańskiej szczęśliwości kar piekielnych.

Raport Piłata do imperatora Klaudiusza
Rzekomy list w którym Piłat opowiada o zbrodni dokonanej przez Żydów na własnym Mesjaszu, który dokonał wielu wiarygodnych cudów. Mówi też o żołnierzach rzymskich strzegących grobu (co jest błędem historycznym - zob. Zmartwychwstanie). W IV wieku powstał w innych kręgach raport Piłata przeciwny Chrześcijaństwu. Jest wielce prawdopodobne, że podobny raport mógł istnieć, lecz nie jest to żaden z powyższych.

Ditessaron
Dzieło poważne, będące całkiem udaną kompilacją czterech ewangelii w jeden tekst. Do dzisiaj wchodzi w skład liturgii syryjskiej. Znany jest autor - Tacjan - uczeń św. Justyna.

Legenda Agbara
Znana jako korespondencja Agbara z Jezusem. Mówi o niej Euzebiusz twierdząc, że sam tłumaczył owe listy. Agbar - król Edessy w Syrii zapraszał Jezusa i prosił o uzdrowienie, Jezus odpisał mu że nie może przybyć, ale go błogosławi za to że uwierzył nie widząc i przyśle mu jednego ze swych uczniów. Uczniem jest Tadeusz jeden z 70-ciu wspomnianych w Dziejach. Dopiero XIX - wieczne badania podważyły autentyczność tej korespondencji łącząc ją z królem panującym w latach 179-216. Korespondencja była jednak źródłem wielu legend i kolejnych apokryficznych pism, a także jednym ze źródeł wiary edesseńczyków.

Listy
Istnieje wiele listów, o których niekiedy rozważano, czy nie powinny wejść w skład kanonu. Wiele stanowi dzisiaj część literatury autorstwa świętych, uznanych postaci. niektóre są też im niesłusznie
przypisywane, jak np.
2 List św. Klemensa czy dalsze Listy św. Pawła
Apokalipsa św. Pawła
Apokalipsa św. Tomasza
listy Koryntian do św. Pawła
dalsze listy św. Pawła do Koryntian
listy św. Pawła do Laodycejczyków
Listy św. Pawła do Seneki
Dzieje Mateusza
Dzieje Bartłomieja
Dzieje Tadeusza
Dzieje Barnaby
Dzieje Marka
Dzieje Tymoteusza
Listy Piłata do Heroda
Listy Piłata do Tyberiusza
Inne pisma
Powyższy wykaz nie jest pełnym zbiorem dzieł mających naśladować styl ewangeliczny. Oprócz tych istnieją ważne pisma, które dzisiaj są uznawane za historyczne i stanowią materiał źródłowy a były próby umieszczenia ich w kanonie albo chociaż zalecane do czytania wraz z Biblią. To np. Pasterz Hermasa (brata papieża Piusa I), Didache, 1 List Klemensa, Ody Salomona

List Lentulusa do senatu rzymskiego
Utwór nie będący ścisłym apokryfem. Pochodzi z przełomu XII i XIV wieku. Kilkadziesiąt linijek tekstu oddaje rzekomy wygląd Jezusa (stwierdza np. że nigdy nie płacze ani się nie śmieje - co z pewnością nie jest prawdą)

Opowieść Józefa z Arymatei
XII wieczna wersja legendy o dwóch złodziejach ukrzyżowanych z Jezusem. Popularna w Bizancjum. Rozmyślania przemyskie To wyjątkowe dzieło powstało w średniowieczu i choć nie jest typowym apokryfem ma jednak taki charakter. Jest to wybitny zbiór kompilacji i własnych dodatków napisanych w literackim stylu.

Polskie pisma apokryfo-podobne
Oprócz wspomnianych wyżej znamy kilka innych polskich "apokryfów" naśladujących styl ewangeliczny a pisanych zapewne w celach pobudzenia religijności. Są to m.in. Sprawa chędoga o męce Pana Chrystusowej, Ewangelia Nikodema (w której znajdują się rzekome akta Piłata), Historia Trzech Króli. Są też historie Józefa żeniącego się z księżniczką egipską, zapiski narad czartowskich, szczegółowe opisy męki Pana Jezusa.

Współczesne pisma pseudo-apokryficzne
Literaturę apokryficzną spotykamy niekiedy i dzisiaj w formie wydawnych tu i ówdzie opisów prorockich wizji osób natchnionych. Co roku pojawia się wiele a do Komisji Nauki Wiary trafia nawet i kilkadziesiąt spraw objawień prywatnych rocznie, z których wiele dotyczy odkrywania tajemnic życia Jezusa, Maryi i apostołów.

wikipedia napisał:Autor

Hermas urodził się jako niewolnik. Później został sprzedany rzymskiej chrześcijance o imieniu Rhode, która go wyzwoliła i prawdopodobnie dzięki niej stał się on chrześcijaninem. Zajmował się kupiectwem i rolnictwem, dochodząc do znacznego majątku. Jego żona była kobietą kłótliwą, a dzieci podczas prześladowań zaparły się wiary chrześcijańskiej. Ponadto władze rzymskie skonfiskowały cały jego majątek. Te przykre doświadczenia życiowe zbliżyły go do Boga i popchnęły ku mistyce.

Szukając usprawiedliwienia czynu swoich dzieci, otrzymał serię widzeń, z których wynikało, iż odstępcy od Chrystusa mają szansę powrotu na łono Kościoła i odpuszczenia grzechów. Był on jednym z „proroków-charyzmatyków” (znanych z Didache), a niektóre elementy jego dzieła, np. angelologia, wskazują na tło judeochrześcijańskie, mimo typowo hellenistycznej formy literackiej.

Dzieło

Pasterz składa się z 5 Wizji, 12 Poleceń („Przykazań”) i 10 Paraboli („Podobieństw”). Są to pouczenia o pokucie w związku z oczekiwanym końcem świata. Hermas twierdzi, że opisane w dziele widzenia otrzymał od wysłannika Boga, którego określił mianem Pasterza (stąd nazwa księgi). Można się domyślać, że Pasterzem owym jest Chrystus. Widzenia te dotyczyły głównie kwestii odpuszczenia grzechów i pokuty za odstępstwo od wiary.

W pierwszych czterech Wizjach Hermas ogląda Kościół – jako matronę, wzywającą go, aby zaczął nawoływać do pokuty, na którą nadszedł już czas. W Wizji trzeciej oglądamy budowę wieży-Kościoła, do której używa się tylko kamieni ciosanych, t j. chrześcijan, którzy poddali się pokucie. Piąta Wizja jest przejściem do drugiej części, w której pouczeń udziela anioł objawienia w postaci pasterza. „Polecenia” i pięć Parabol podają zarys nauki o moralności. Następne Parabole znów dotyczą problemu pokuty. Pokuta jednorazowa po chrzcie, dostępna dla wszystkich grzeszników, wymaga zadośćuczynienia i zmiany życia. Autor podkreślił konieczność chrztu do zbawienia. — Kościół stworzony został przed wiekami.

Cytaty

Wskazanie na Syna Bożego

   Przede wszystkim wierz, że jest jeden Bóg, który wszystko stworzył i urządził i z nicości do istnienia powołał wszystko i wszystko ogarnia, a sam jest nieogarniony. A zatem Jemu wierz i Jego się bój („Polecenie” I, w: Pisma Ojców Kościoła, I, 316).

   Człowiek jest martwy póki nie nosi imienia Syna Bożego. Odbierając zaś pieczęć składa śmiertelność i przy­wdziewa życie („Podobieństwo” X, 16,3-4).

Wezwania do pokuty

   Powinno się przecie przyjąć tego, który zgrzeszył a czyni pokutę... Jeśli kto trwa w takich uczynkach i nie pokutuje, stroń od niego („Przykazanie” IV, 1,8-9).
   Wyłącznie dla powołanych, przed nastaniem czasu obecnego, Pan ustanowił pokutę... Zmiłował się nad swym stworzeniem i taką ustanowił pokutę, i mnie ...dał władzę... Po owym powołaniu wielkim i świętym, jeśli się ktokolwiek da diabłu skusić do grzechu, jeden raz tylko będzie mógł czynić pokutę. Jeśli zaś zaraz potem znowu grzeszy i znowu pokutuje, na nic się to nie przyda takiemu człowiekowi ("Przykazanie" IV, 3,4-6).
   Którzy z całego serca pokutować będą i oczyszczą się ze swych niegodziwości... i już nowych grzechów nie przydadzą do dawniejszych, tych Pan uzdrowi z dawnych grzechów („Podobieństwo” VIII, 11,3).

Podsumowanie

Pasterz jest cennym dokumentem o życiu chrześcijańskim w dru­gim pokoleniu wiernych. Widać pozosta­łości i naleciałości judeochrześcijańskie, szczególnie w nauce o małżeństwie („Przy­kazanie” IV), różne źródła doktryny o cno­cie, występującej w zabarwieniu stoickim, pitagorejskim, cynickim, oraz wiele proble­mów życia codziennego.

Obok problematyki soteriologicznej podjął w nim Hermas próbę połączenia ze sobą różnych, często sprzecznych, poglądów chrystologicznych. Był on pierwszym, który dostrzegł konieczność opracowania zwartej chrystologii oraz systematycznego omówienia relacji zachodzących pomiędzy Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Ale jego nauka chrystologiczna była daleka od dogmatów chrystologicznych uchwalonych w IV i V wieku; twierdzi np., że Chrystus jest adoptowanym synem Bożym, natomiast Syn Boży to Duch Św. objawiony w ciele (Parab. V,6,5 oraz IX, 1, 1).

Życiodajna skrucha możliwa jest przed dniem sądu (7,82; 9,12; 13,54; 14,34). Potrzeba jednak wiary i posłuszeństwa. Sprawiedliwi zostaną zbawieni ze względu na swoje uczynki i wiarę w Najwyższego (13,23). To oni nagromadzili skarby wiary (6,5) i zaufali Jego przymierzom (7,83). napisał:

Anioł oznajmia wizjonerowi, że jedynie ci, co zachowują Prawo mogą ostać się przy życiu (7,20). A przecież wszyscy ludzie mają jakieś zło w sercu. Tylko chyba nieliczni są godni zmartwychwstania. Czy zatem może urzeczywistnić się zamiar Boga ujawniony w dziele stworzenia i w przymierzu? Co uczyni On, aby zajaśniało Jego boskie Imię? (4,25). Ezdrasz otrzymuje zapewnienie, że odpowiedź przyjdzie dopiero wraz z nastaniem nowego świata. Ten świat został stworzony dla wielu, zaś przyszły przez wzgląd na nielicznych (8,1). Ci, co wzgardzili Prawem Najwyższego i nienawidzili bojących się Boga niezwłocznie pójdą na męki, na zawsze nieszczęśliwi i smutni (7,79); zżerać ich będzie wstyd i lęk przed chwałą Najwyższego, w obliczu którego grzeszyli za swojego życia i przed którym będą sądzeni w czasach ostatecznych (7,87). napisał: napisał:

Edwedere napisał:Generalnie widzę zgodność ze Słowem Bożym ! No i mamy kolejne odkrycie , jestem w trakcie studiowania wspomnień Adama i Ewy , oraz Zbioru mądrości ze skarbnicy midasza spisaną przez Abrachama i wielu proroków Izraelskich też już tak wiele z tamtąd wyniosłem mądrości że to się wszystko uzupełnia.

Wróg Kozłów napisał:"Rozlega się DRAMATYCZNE WOŁANIE EZDRASZA: „O ZIEMIO, COŚ TY WYDAŁA!” Jak inne stworzone rzeczy jesteśmy przecież, wraz z naszym umysłem, tylko prochem. Lepiej byłoby, gdyby ten proch w ogóle się nie narodził, tak iżby i umysł nie został z niego stworzony. A teraz podlegamy z tego powodu męce, „ponieważ giniemy i o tym wiemy” (because we perish and know it) (7,63-64). Niechże więc rodzaj ludzki podniesie LAMENT! Niech lamentują ci wszyscy, co się narodzili! Niech się radują zwierzęta polne i stada, bo lepiej dzieje się z nimi niż z nami. One nie oczekują sądu, nie znają żadnej męki ani zbawienia obiecanego im po śmierci. I cóż to dla nas za pożytek, że zostaniemy zachowani żywi, ale w okrutnej męczarni? Ciążą na nas nieprawości, jesteśmy pełni grzechów i obarczeni przestępstwami. Chyba byłoby lepiej dla nas, gdyby po śmierci nie czekał na nas sąd (7,65-69).

Rodz. 1 napisał:(26) Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka zgodnie z naszym obrazem i podobieństwem, i niech panuje nad rybami morskimi i nad latającymi stworzeniami niebios, i nad trzodami, i nad całą ziemią, i ponad wszelkimi gadami które pełzają po ziemi.
(27) I uczynił Bóg człowieka,  zgodnie z obrazem Boga go uczynił, stworzył mężczyznę i kobietę.
(28) I błogosławił im Bóg, mówiąc  Bądźcie płodni i rozmnażajcie się i napełnijcie ziemię i poddajcie ją; panujcie nad rybami mórz i nad latającymi stworzeniami niebios, i nad wszelkimi trzodami, i nad wszystkimi gadami pełzającymi po ziemi!
(29) I rzekł Bóg: Oto daję wam wszelkie siewne zioła wydające nasienie na całej ziemi i wszelkie drzewo, które ma owoc nasienia, które się sieje: będzie to dla was pokarmem!
(30) Dla wszystkich dzikich zwierząt ziemi i dla wszystkich latających stworzeń niebios, i wszelkim gadom pełzającym po ziemi, w których jest tchnienie życia, daję na pokarm wszystkie zielone rośliny. I tak się stało.
(31) I widział Bóg wszystkie rzeczy, które uczynił, a było to bardzo dobre. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień szósty.

Edwedere napisał:Generalnie widzę zgodność ze Słowem Bożym ! 

Ale ofiara Chrystusa zmazuje ich winy, które można przed sądem usprawiedliwić. Po to jest sąd!