Lechici - Lachy -Polachy - Polacy

Otóż szatan chce maksymalnie rozproszyć zaginiony Izrael Słowian i w ten sposób maksymalnie utrudnić zadanie Bogu.

Ks. Sędziów 15 napisał:
(9) Wtedy nadciągnęli Filistyńczycy i rozłożyli się obozem w Judzie, i rozparli się w Lechi.

wikipedia napisał:Konstanty Iwanowicz Ostrogski herbu własnego Ostrogski (ur. ok. 1460, zm. 10 sierpnia 1530) – książę, hetman najwyższy litewski w latach 1497–1500 i 1507-1530, wojewoda trocki od 1522 roku, kasztelan wileński od 1511 roku, starosta upicki^[1], namiestnik bracławski i winnicki w 1497 roku, starosta bracławski, starosta łucki w latach 1507–1522, marszałek ziemi wołyńskiej w latach 1507–1522^[2].
Już za czasów króla Jana Olbrachta walczył z Tatarami, a później z Moskwą. W nagrodę za rozbicie czambułu tatarskiego w bitwie pod Oczakowem dowodzonego przez Mehmeda I Gireja otrzymał, jako pierwszy, tytuł wielkiego hetmana litewskiego. W roku 1500, w czasie wojny litewsko-moskiewskiej 1500-1503, po przegranej bitwie nad Wiedroszą, dostał się do niewoli, w której przebywał trzy lata. Idąc na udawaną współpracę z Iwanem Srogim dostał swobodę poruszania się, którą wykorzystał do ucieczki. Król Zygmunt Stary przywrócił go na stanowisko hetmańskie. Wspomagany przez Mikołaja Firleja kontynuował wojnę z Moskwą. W 1512 wraz z hetmanem wielkim koronnym, Mikołajem Kamienieckim, pokonał Tatarów w bitwie pod Wiśniowcem.
W 1512 wybuchła wojna litewsko-moskiewska. Konstanty Ostrogski dowodził w tej wojnie połączonymi siłami polsko-litewskimi w sile 35 tys. żołnierzy. Podkomendnymi hetmana byli Jerzy Radziwiłł, przyszły hetman polny i wielki litewski, oraz Janusz Świerczowski i Witold Sampoliński, dowodzący oddziałami koronnymi. W kampanii uczestniczył także, przyszły hetman wielki koronny, Jan Amor Tarnowski. Kulminacją kampanii była bitwa pod Orszą w 1514 r., w której Ostrogski odniósł druzgocące zwycięstwo nad Rosjanami.
Wraz z namiestnikiem kijowskim, Andrzejem Niemirowiczem, i starostą czerkaskim, Eustachym Daszkiewiczem, odniósł 27 stycznia 1527 zwycięstwo nad Tatarami, w bitwie pod Olszanicą, gdzie poległo 40 000 Tatarów i uwolniono 80 000 jasyru.
Fundator cerkwi: Objawienia Pańskiego w Ostrogu^[3], Trójcy Świętej w Międzyrzeczu Ostrogskim^[4], Zaśnięcia Matki Bożej, św. Mikołaja i św. Trójcy (znana obecnie jako część zespołu bazylianów) w Wilnie^[5].
Konstanty Ostrogski wyznawał prawosławie i używał języka staroruskiego. Pochowany w Ławrze Peczerskiej w Kijowie.

wikipedia napisał:Język ruski (nazywany od XIX wieku także starobiałoruskim albo staroukraińskim, a jego wczesna forma staroruskim; w literaturze występuje jako руский языкъ^{[1][2][3][4][5]} lub русский языкъ^[6][7]) – dawny język wschodniosłowiański, którym posługiwano się na Rusi, w Hospodarstwie Mołdawskim i Wielkim Księstwie Litewskim.
Jako że podlegał dyglosji wraz ze staro-cerkiewno-słowiańskim, często był nazywany 'проста(я) мова' (język prosty). Mimo to w księstwach ruskich oraz w Wielkim Księstwie Litewskim był językiem państwowym i kancelaryjnym.
Język ruski był językiem urzędowym w Wielkim Księstwie Litewskim do 1696, kiedy ostatecznie ustaliła się tam supremacja języka polskiego^[8]; pozostał jednak językiem urzędowym w województwie bracławskim, kijowskim i wołyńskim, które po zawarciu unii lubelskiej (1569) włączono do Korony Królestwa Polskiego^[9].

Język mówiony (dialekty)[edytuj]

Dialekty ruskie rozwinęły się w czasach Rusi Kijowskiej, a od XIII wieku nazywane są umownie staroruskimi. Początkowo mowę Słowian wschodnich określano terminem „mowa słowiańska” (nie „ruska”)^[11]. W wyniku rozbicia dzielnicowego Rusi oraz silnej polonizacji dialektów zachodnioruskich w XV wieku istniały już istotne różnice pomiędzy różnymi dialektami ruskimi w różnych dzielnicach.
Niektórzy autorzy przyjmują rok 1300 jako datę rozejścia się dialektów rosyjskich i białorusko-ukraińskich oraz rok 1600 jako datę rozejścia się dialektów białoruskich i ukraińskich. We wszystkich trzech środowiskach własny język w dalszym ciągu był nazywanym ruskim. Różnice, pierwotnie nieznaczne, z biegiem czasu pogłębiały się coraz bardziej, w związku z czym niemożliwe jest wskazanie dokładnej daty. Zanik ruskiego języka literackiego na ziemiach polsko-litewskich w XVII wieku i zastąpienie go polskim językiem literackim zwiększyło wpływy polszczyzny na dialekty ruskie, pogłębiając jeszcze bardziej różnice pomiędzy dialektami białorusko-ukraińskimi a językiem rosyjskim.
W XIX-XX wieku na bazie dialektów zachodnioruskich ukształtowały się nowe języki literackie: ukraiński, białoruski i łemkowsko-rusiński. Dla nowych języków literackich wytworzono odmienne zasady gramatyki, ortografii i fonetyki, co doprowadziło do powstania nowych, sztucznych różnic pomiędzy tymi językami. Języki literackie ze względów politycznych były często konstruowane w taki sposób, aby jak najbardziej różniły się od innych języków literackich (np. polskiego lub rosyjskiego). W 1798 roku wydano pierwszą książkę po ukraińsku – trawestację Eneidy Iwana Kotlarewskiego. Nowo powstałe języki literackie wywierały coraz większy wpływ na dialekty i z czasem zdominowały mowę potoczną Ukraińców i Białorusinów.

wikipedia napisał:Wielka schizma wschodnia^[a]– rozłam w chrześcijaństwie na Kościół wschodni i zachodni. Za symboliczną datę tego wydarzenia przyjmuje się rok 1054.
Nie był to jednorazowy akt, lecz proces, który rozciągał się w szerokich ramach chronologicznych, trwający aż do XIII w. Wtedy wiele osób nie zdawało sobie sprawy z istnienia schizmy. Winą za jej powstanie obarcza się zarówno Rzym, jak i Konstantynopol.

• 
  

  wikipedia napisał:rywalizacja pomiędzy Kościołem Bizantyjskim a Rzymskim o strefy wpływów w Europie, szczególnie na Słowiańszczyźnie;

  https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielka_schizma_wschodnia#Po.C5.9Brednie
  
  

Henryk napisał:Czy ktoś widzi to zagrożenie i czy komuś zależy na tym, aby Bóg pomógł nam i ocalił swój Lud?


A Bóg przecież na to czeka!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Księga Sędziów napisał:Wtedy nadciągnęli Filistyńczycy i rozłożyli się obozem w Judzie, i rozparli się w Lechi.

Zobaczcie coś ciekawego. Otóż ten wers nie ma najmniejszego sensu jeśli Lechia byłaby jakimś innym królestwem niż Izrael.

Ów wers nie ma najmniejszego sensu ponieważ wspomina, że Filistyni rozłożyli się obozem w Judzie a powinni rozłożyć się obozem w Izraelu i rozeprzeć się w Lechii.jako sąsiada Izraela.

Bushi napisał:
Jest jeden problem w tej tezie, ten kto spisywał Księgę sędziów nie mógł wiedzieć o tym że Izrael podzieli się na dwa różne królestwa. Zauważ że w całej księdze sędziów jeśli jest mowa o umiejscowieniu zawsze jest wskazanie "dzielnicy" jeśli coś się działo to u : Beniamina, Judy Efraima, albo Dana. Więc wątpię by "Lechii" oznaczało teren królestwa które będzie za 400 lat. Chyba że Księga Sędziów  była redagowana w czasie  po rozłamie czyli po roku 1000 p.n.e. Ale jeśli nawet to  bardzo mało prawdopodobnym jest< by  fałszerze w masoreccy pominęli przypadkiem akurat ten werset zapominając go  przerobić.

Bushi napisał:Uważam że "Lechii" ma jednak związek raczej z nazwą jakiejś góry wcześniej nie wspomnianej, może chodzi o tą  nazwaną na cześć  wydarzenia gdzie Samson pobił 1000 Filistynów oślą szczęką, z tego co wiem 'lechii" po judeoaramejsku oznacza właśnie szczękę

Ks. Sedziów napisał:Wtedy nadciągnęli Filistyńczycy i rozłożyli się obozem w Judzie, i rozparli się w Lechi.

Bushi napisał: Moim zdaniem Izrael przybył i zasymilował się z Lechitami, powoli wypierając Bałtów na północ a potem na wschód!. Prawdopodobnie pierwszym władcą mógł być Lestek, zapoczątkował on ród Popelinów, może piastów.

Bushi napisał:Lechici to zupełnie kto inny niż Izrael ponieważ ogrom i potęga tego ludu wskazuje że żyli tam od bardzo dawna, czyli wczesniej niż 700 r p.n.e. A to oznacza że do nich przyszli ci którzy byli zaginionym Izraelem gdzieś mniej więcej w 5-4 r p.n.e.

wikipedia napisał:
 Pod koniec swego istnienia królestwo popadło w zależność od Asyrii, by wreszcie zostać całkowicie podbite przez Asyryjczyków w 722 p.n.e.

Ks.Pwt. Prawa 28

(15) Lecz jeżeli nie usłuchasz głosu Pana, Boga twego, i nie będziesz pilnie spełniał wszystkich jego przykazań i ustaw jego, które ja ci dziś nadaję, to przyjdą na cię te wszystkie przekleństwa i dosięgną cię.

(16) Przeklęty będziesz w mieście i przeklęty będziesz na polu.

(17) Przeklęty będzie twój kosz i twoja dzieża.

(18) Przeklęte będzie twoje potomstwo i plony twojej ziemi, i rozpłód twojego bydła, i przychówek twoich trzód.

(19) Przeklęte będzie twoje wejście i twoje wyjście.

(20) Rzuci Pan na ciebie klątwę, zamieszanie i niepowodzenie w każdym przedsięwzięciu twoich rąk, które podejmiesz, aż będziesz wytępiony i nagle zginiesz z powodu niegodziwości twoich uczynków, przez które mnie opuściłeś.

(21) Spuści Pan na ciebie zarazę, aż wytraci cię z ziemi, do której idziesz, aby ją objąć w posiadanie.

(22) Uderzy cię Pan suchotami, zimnicą, gorączką, zapaleniem, posuchą, śniecią i rdzą zbożową i będą cię gnębić, aż zginiesz.

(23) Niebo, które jest nad twoją głową, stanie się jak miedź, a ziemia, która jest pod twoimi nogami, jak żelazo.

(24) Pan sprawi, że deszczem twojej ziemi będzie proch i pył. Padać będzie na ciebie z nieba, aż zginiesz.

(25) Pan sprawi, że będziesz pobity przez twoich nieprzyjaciół. Jedną drogą wyjdziesz naprzeciw nich, a siedmioma drogami będziesz uciekał przed nimi i staniesz się przyczyną odrazy dla wszystkich królestw ziemi.

(26) Trup twój będzie żerem dla wszelakiego ptactwa latającego pod niebem i zwierza polnego. Nikt nie będzie ich płoszył.

(27) Dotknie cię Pan wrzodem egipskim, guzami odbytnicy, świerzbem i liszajem, z których nie będziesz mógł się wyleczyć.

(28) Porazi cię Pan obłędem i ślepotą, i przytępieniem umysłu,

(29) Tak że w południe chodzić będziesz po omacku, jak ślepy chodzi po omacku w ciemności, i nie będzie ci się wiodło na twoich drogach, i będziesz tylko uciskany i łupiony po wszystkie dni, a nikt cię nie będzie ratował.

(30) Zaręczysz się z kobietą, a inny mężczyzna będzie z nią obcował, wybudujesz sobie dom, lecz w nim nie zamieszkasz. Zasadzisz winnicę, a nie będziesz jej użytkował.

(31) Twój wół na twoich oczach zostanie zarżnięty, ale ty jeść z niego nie będziesz, twój osioł sprzed twego oblicza zostanie ci zrabowany, ale do ciebie nie wróci, twoje owce zostaną oddane twoim wrogom, a nikt ci nie pomoże.

(32) Twoi synowie i twoje córki będą wydane innemu ludowi, a twoje oczy codziennie będą ich wyglądać i tęsknić za nimi, ale ty będziesz bezsilny.

(33) Plon twojej ziemi i cały twój dorobek spożyje lud, którego nie znałeś, i będziesz tylko uciskany i ciemiężony po wszystkie dni.

(34) Oszalejesz na widok tego, co będą oglądać twoje oczy.

(35) Pan dotknie cię złośliwymi wrzodami na twoich kolanach i na twoich udach, z których nie będziesz mógł się wyleczyć, od stopy twojej nogi aż do wierzchu twojej głowy.

(36) Ciebie i twego króla, którego nad sobą ustanowisz, zaprowadzi Pan do narodu, którego nie znałeś ani ty, ani twoi ojcowie, i tam będziesz służył innym bogom z drewna i z kamienia.

(37) Wśród wszystkich ludów, do których zaprowadzi cię Pan, będziesz przedmiotem grozy, szyderczych przypowieści i drwin.

(38) Dużo ziarna wyniesiesz na pole, a mało zbierzesz, gdyż zeżre je szarańcza.

(39) Zasadzisz i obrobisz winnice, ale ani wina pić nie będziesz, ani winogron zbierać, gdyż pożre je robactwo.

(40) Drzewa oliwne będziesz miał we wszystkich twoich granicach, lecz oliwą nie będziesz się nacierał, gdyż oliwki twoje opadną.

(41) Synów i córki spłodzisz, ale nie będziesz ich miał, bo pójdą do niewoli.

(42) Wszystkie twoje drzewa i plon twojej ziemi obejmie w posiadanie robactwo.

(43) Obcy przybysz, który jest pośród ciebie, będzie się wznosił coraz wyżej nad ciebie, a ty będziesz schodził coraz niżej.

(44) On będzie tobie pożyczał, a nie ty jemu, on będzie głową, a ty będziesz ogonem.

(45) Spadną na ciebie te wszystkie przekleństwa i będą cię ścigały, i dosięgną cię, aż zginiesz, gdyż nie słuchałeś głosu Pana, Boga twego, aby przestrzegać jego przykazań i ustaw, jakie ci nadał.

(46) I będą na tobie i na twoim potomstwie jako znak i cudowny dowód na wieki

(47) Za to, że nie służyłeś Panu, Bogu twemu, w radości i w dobroci serca, mając wszystkiego w bród,

(48) Będziesz służył twoim nieprzyjaciołom, których Pan ześle na ciebie, w głodzie, w pragnieniu, w nagości i w niedostatku wszystkiego i włoży żelazne jarzmo na twój kark, aż cię wytępi.

(49) Sprowadzi Pan na ciebie naród z daleka, z krańca ziemi, jakby orlim lotem, naród, którego języka nie słyszałeś,

(50) Naród o srogim obliczu, który nie okaże względu starcowi i nad pacholęciem się nie zlituje.

(51) Ten pożre pogłowie twego bydła i plon twojej ziemi, aż będziesz wytępiony, i nie pozostawi ci ani zboża, ani moszczu, ani oliwy, ani rozpłodu twojego bydła, ani przychówku twojej trzody, aż cię zniszczy.

(52) Będzie cię oblegał we wszystkich twoich miastach, aż padną twoje wysokie i warowne mury, w których pokładałeś ufność w całej twojej ziemi. Będzie cię oblegał we wszystkich twoich miastach w całej ziemi, którą dał ci Pan, Bóg twój.

(53) Będziesz jadł twoje własne potomstwo, ciała twoich synów i córek, które dał ci Pan, Bóg twój, w czasie oblężenia i ucisku, jakim uciśnie cię twój nieprzyjaciel.

(54) Mężczyzna najbardziej między wami wybredny i wypieszczony będzie zazdrościł swemu bratu i umiłowanej swojej żonie, i swoim dzieciom, które jeszcze pozostały,

(55) Tak iż nie da żadnemu z nich ani kawałka z ciała swoich dzieci, które będzie zjadał, gdyż nic mu nie pozostało w oblężeniu i ucisku, jakim uciśnie cię twój nieprzyjaciel we wszystkich twoich miastach.

(56) Kobieta najbardziej między wami wydelikacona i wypieszczona, która nigdy nie próbowała postawić stopy swojej nogi na ziemi, ponieważ była zbyt wypieszczona i wydelikacona, będzie zazdrościć umiłowanemu swemu mężowi i swemu synowi, i córce.

(57) Nawet łożyska, które wychodzi spomiędzy jej nóg, i nawet swoich dzieci, które porodzi, gdyż sama potajemnie zjadać je będzie z braku czegośkolwiek innego w czasie oblężenia i ucisku, jakim uciśnie cię twój nieprzyjaciel w twoich miastach.

(58) Jeżeli nie będziesz pilnie spełniał wszystkich słów tego zakonu, zapisanych w tej księdze, w bojaźni przed chwalebnym i strasznym imieniem Pana, Boga twego,

(59) To Pan niezwykłymi ciosami ugodzi ciebie i twoje potomstwo, ciosami potężnymi i długotrwałymi, chorobami złymi i długotrwałymi,

(60) I sprowadzi z powrotem na ciebie wszelkie zarazy egipskie, których się tak bałeś, i one przylgną do ciebie.

(61) Także wszelką chorobę i wszelką plagę, która nie jest zapisana w księdze tego zakonu, sprowadzi Pan na ciebie, aż będziesz zniszczony.

(62) Pozostanie tylko nieliczna garstka z was, którzy byliście liczni jak gwiazdy na niebie, dlatego że nie słuchałeś głosu Pana, Boga twego.

(63) A jak Pan radował się, wyświadczając wam dobro i rozmnażając was, tak radować się będzie, gubiąc was i tępiąc, i zostaniecie wytępieni z ziemi, do której idziesz, aby ją objąć w posiadanie.

(64) I rozproszy cię Pan pomiędzy wszystkie ludy od krańca po kraniec ziemi, i będziesz tam służył innym bogom, których nie znałeś ani ty, ani twoi ojcowie, bogom z drewna i kamienia.

(65) Ale i u tych narodów nie będziesz miał wytchnienia i nie będzie odpoczynku dla stopy twojej nogi, lecz Pan da ci tam serce zatrwożone, oczy przygasłe i duszę zbolałą.

(66) Życie twoje będzie ustawicznie zagrożone i lękać się będziesz nocą i dniem, i nie będziesz pewny swego życia.

(67) Rano będziesz mówił: Oby już był wieczór, a wieczorem będziesz mówił: Oby już było rano, z powodu trwogi twego serca, która cię ogarnie, i na widok tego, co będziesz oglądał twymi oczyma.

(68) Pan sprowadzi cię z powrotem do Egiptu na okrętach, drogą, o której ci powiedziałem, że już jej nigdy nie zobaczysz, i zostaniecie tam wystawieni na sprzedaż twoim nieprzyjaciołom jako niewolnicy i niewolnice, lecz nie będzie kupującego.

(69) To są słowa przymierza, które Pan rozkazał Mojżeszowi zawrzeć z synami izraelskimi w ziemi moabskiej, oprócz przymierza, które zawarł z nimi na Horebie.

Ez 37 napisał:(1) Spoczęła na mnie ręka Pana; i wyprowadził mnie w swoim duchu, i postawił mnie na środku równiny, która była pełna kości.
(2) I poprowadził mnie dokoła nich w różne sposoby, i ujrzałem bardzo dużo na powierzchni równiny, były zupełnie wyschłe.
(3) I rzekł do mnie: Synu człowieczy, czy te kości będą żyły? Ja powiedziałem: Wszechmocny Panie, Ty to wiesz.
(4) I rzekł do mnie: Prorokuj nad tymi kośćmi i powiedz do nich: Kości wyschłe! Słuchajcie słowa Pana!
(5) Tak mówi Wszechmocny Pan do tych kości: Oto Ja sprowadzę na was dech życia.
(6) I dam wam ścięgna, i dam ciało dla was, i powlokę was skórą, i włożę wam mego Ducha, i będziecie żyli, i poznacie, że Ja jestem Pan.
(7) Prorokowałem więc, jak mi Bóg nakazał. A kiedy prorokowałem, powstało drżenie,  a kości zbliżyły się, każda do swego stawu.
( I patrzyłem: a oto ścięgna i ciało rosły na nich; a skóra pojawiła się na wierzchu, ale nie było w nich życia.
(9) I On rzekł do mnie: Prorokuj ku wiatrowi, synu człowieczy, i powiedz wiatrowi: Tak mówi Pan: Przyjdź z czterech stron świata i tchnij nad martwymi, a ożyją.
(10) I prorokowałem, jak mi rozkazał, i dech życia wstąpił w nich i ożyli, i stanęli na nogach - rzesza bardzo wielka. 

Ks.Izajasza 11:15, 16

(15) A Pan osuszy odnogę Morza Egipskiego gwałtownym swym podmuchem i potrząśnie ręką na Rzeką [Eufrat], i rozdzieli ją na siedem odnóg, tak że da się ją przejść w sandałach.

(16) Utworzy się droga dla Reszty Jego ludu, która przetrwa wygnanie w Asyrii, podobnie jak się to stało dla Izraela, kiedy ten wychodził z krainy egipskiej.

Sdz 15
(8 ) I urządził wśród nich rzeź okrutną, a potem poszedł i zamieszkał w pieczarze skalnej Etam.

(9) Wtedy nadciągnęli Filistyńczycy i rozłożyli się obozem w Judzie, i rozparli się w Lechi.

(10) Mówili więc mężowie judzcy: Dlaczego wystąpiliście przeciwko nam? A oni odpowiedzieli: Wystąpiliśmy, aby pojmać i związać Samsona, i zrobić mu tak, jak on nam zrobił.

(11) Zeszło tedy trzy tysiące mężów z Judy do pieczary skalnej Etam i rzekli do Samsona: Czy nie wiedziałeś, że władają nad nami Filistyńczycy? Cóż nam to zrobiłeś? A on im odpowiedział: Jak oni mnie zrobili, tak ja im zrobiłem.

(12) Rzekli do niego: Zeszliśmy tutaj, aby cię pojmać, związać i wydać w ręce Filistyńczyków. A Samson rzekł do nich: Przysięgnijcie mi, że wy sami nie targniecie się na mnie.

(13) A oni rzekli do niego: Nie! My tylko cię zwiążemy i wydamy w ich ręce, ale cię nie zabijemy. Związali go więc dwoma nowymi powrozami i wyprowadzili z pieczary skalnej.

(14) A gdy przyszedł do Lechi, Filistyńczycy z krzykiem wyszli na jego spotkanie. Wtedy ogarnął go Duch Pański, i powrozy, które opasywały jego ramiona, stały się jakby zwiotczały od ognia len, i jego pęta po prostu zsunęły się z jego rąk.

(15) Znalazłszy zaś świeżą szczękę oślą, wyciągnął po nią swoją rękę i wziąwszy ją zabił nią tysiąc mężów.

(16) Potem rzekł Samson: Przez oślą szczękę kupa na kupie, Oślą szczęką tysiąc mężów zabiłem.

(17) A gdy przestał mówić, wypuścił z ręki szczękę i nazwał tę miejscowość Wzgórze Szczęki.

(18) Potem poczuł wielkie pragnienie i zawołał do Pana tymi słowy: Ty sprawiłeś przez rękę swego sługi to wielkie wybawienie, lecz ja teraz umrę z pragnienia i wpadnę w ręce nieobrzezanych.

(19) Wtedy Bóg rozszczepił wgłębienie skalne, które jest w Lechi, i wyszła z niego woda, napił się więc i wróciła mu ochota, i ożywił się; dlatego nazwał je Źródłem Wołającego, które jest w Lechi do dnia dzisiejszego.

2Sa
(1) A oto ostatnie słowa Dawida: Proroctwo Dawida, syna Jessego, proroctwo człowieka wyniesionego wysoko, pomazańca Boga Jakuba, śpiewającego chwałę Izraela.
(2) Duch Jahwe przemówił przeze mnie. Jego słowa są na moich ustach.
(3) Przemówił Bóg Izraela, powiedział mi Ten, co jest Skałą Izraela: Sprawiedliwy, który rządzi ludami, który rządzi w Bożej bojaźni.
(4) Jest jak jutrzenka o wschodzie słońca albo jak poranek bezchmurny, albo jak promienie słońca, sprawiające, że po deszczu wszystko rośnie.
(5) Czyż nie jest tak z domem Boga, który zawarł ze mną wieczne przymierze, jasne we wszystkim i pewne, przyczyna mego zbawienia, wypełnienie wszystkich moich pragnień?
(6) A potomkowie Beliala są wszyscy jak wzgardzone ciernie, których nikt nie odważa się nawet wziąć do ręki.
(7) Kto zaś ich dotyka, ma w swej ręce żelazo lub włócznię, i ostatecznie spala się je w ogniu.
(8 ) A oto imiona najdzielniejszych wojowników Dawida: Iszbaal Chakmonita, przywódca trzech [wojowników stojących przy Dawidzie]. To on właśnie ruszył [sam] z włócznią na ośmiuset żołnierzy i pozabijał wszystkich co do jednego.
(9) Potem Achochita Eleazar, syn Dodo. Był on jednym z tych trzech wojowników, którzy znajdowali się obok Dawida w Pas-Dammim, kiedy to Filistyni stanęli do walki z Izraelitami i zmusili ich do ucieczki.
(10) Wtedy to właśnie on jeden się nie cofnął, lecz uderzył na Filistynów i tak długo ich ciął, aż ręka mu omdlała i przywarła do miecza. I tak sprawił Jahwe, że Izraelici odnieśli tego dnia wielkie zwycięstwo. Całe wojsko przestało się cofać, ruszyło z powrotem za Eleazarem, ale już po to tylko, żeby zbierać łupy.
(11) Potem był Szamma, syn Agego z Hararu. Pewnego razu Filistyni zebrali się w Lechi, gdzie znajdowało się poletko zasiane soczewicą. W niej właśnie, w samym jej środku ukrył się Szamma
(12) i gdy cała ludność uchodziła przed Filistynami, stanął w obronie ludzi i pobił Filistynów. Za sprawą Jahwe [Izraelici] znów odnieśli wielkie zwycięstwo.
(13) Kiedy Filistyni rozbili obóz w dolinie Refaim - a była to pora rozpoczęcia żniw - wtedy owi trzej zaliczani do trzydziestu [najdzielniejszych wojowników] przyszli do Dawida w okolice jaskini Adullam.
(14) Akurat Dawid znajdował się wewnątrz twierdzy, oddział Filistynów zaś obozował w Betlejem.
(15) W pewnej chwili Dawid, odczuwając pragnienie, powiedział: Czy mógłby ktoś przynieść mi wody do picia ze studni, która jest koło wejścia do Betlejem?
(16) Natychmiast poszli owi trzej odważni, przedarli się przez obóz Filistynów, zaczerpnęli wody ze studni, która jest koło wejścia do Betlejem, i przynieśli Dawidowi. Lecz on nie chciał jej pić. Wylał ją na ofiarę dla Jahwe, mówiąc:
(17) Nie miałbym odwagi, o Jahwe, napić się tej wody. Czyż nie jest to krew ludzi, którzy [dla zdobycia wody] narażali własne życie? I nie chciał pić. Oto, czego dokonali owi trzej odważni wojownicy.

Mat 18 napisał:
(20) Albowiem gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich.

Sedziów 15 napisał:(9) Wtedy nadciągnęli Filistyńczycy i rozłożyli się obozem w Judzie, i rozparli się w Lechi.
(10) Mówili więc mężowie judzcy: Dlaczego wystąpiliście przeciwko nam? A oni odpowiedzieli: Wystąpiliśmy, aby pojmać i związać Samsona, i zrobić mu tak, jak on nam zrobił.
(11) Zeszło tedy trzy tysiące mężów z Judy do pieczary skalnej Etam i rzekli do Samsona: Czy nie wiedziałeś, że władają nad nami Filistyńczycy? Cóż nam to zrobiłeś? A on im odpowiedział: Jak oni mnie zrobili, tak ja im zrobiłem.
(12) Rzekli do niego: Zeszliśmy tutaj, aby cię pojmać, związać i wydać w ręce Filistyńczyków. A Samson rzekł do nich: Przysięgnijcie mi, że wy sami nie targniecie się na mnie.
(13) A oni rzekli do niego: Nie! My tylko cię zwiążemy i wydamy w ich ręce, ale cię nie zabijemy. Związali go więc dwoma nowymi powrozami i wyprowadzili z pieczary skalnej.
(14) A gdy przyszedł do Lechi, Filistyńczycy z krzykiem wyszli na jego spotkanie. Wtedy ogarnął go Duch Pański, i powrozy, które opasywały jego ramiona, stały się jakby zwiotczały od ognia len, i jego pęta po prostu zsunęły się z jego rąk.
(15) Znalazłszy zaś świeżą szczękę oślą, wyciągnął po nią swoją rękę i wziąwszy ją zabił nią tysiąc mężów.
(16) Potem rzekł Samson: Przez oślą szczękę kupa na kupie, Oślą szczęką tysiąc mężów zabiłem.
(17) A gdy przestał mówić, wypuścił z ręki szczękę i nazwał tę miejscowość Wzgórze Szczęki.
(18) Potem poczuł wielkie pragnienie i zawołał do Pana tymi słowy: Ty sprawiłeś przez rękę swego sługi to wielkie wybawienie, lecz ja teraz umrę z pragnienia i wpadnę w ręce nieobrzezanych.
(19) Wtedy Bóg rozszczepił wgłębienie skalne, które jest w Lechi, i wyszła z niego woda, napił się więc i wróciła mu ochota, i ożywił się; dlatego nazwał je Źródłem Wołającego, które jest w Lechi do dnia dzisiejszego.
(20) I sądził Izraela w czasach Filistyńczyków przez dwadzieścia lat.

Rodz. 49 napisał:(16) Dan - sądzi swój lud, Jak każde plemię izraelskie.
(17) Niech będzie Dan wężem na drodze, Żmiją na ścieżce, Co kąsa w pęcinę konia, tak że jeździec spada na wznak.
(18) Zbawienia twego oczekuję, Panie.

2 Sam 23 napisał:(10) On stanął i bił Filistyńczyków, aż mu zdrętwiała ręka i przywarła do miecza, a Pan dał w tym dniu wielkie zwycięstwo. Wtedy wojsko zawróciło za jego przykładem, lecz już tylko po to, aby złupić poległych.
(11) Za nim idzie Szamma, syn Agea, Hararejczyk. Pewnego razu Filistyńczycy ściągnęli do Chaja, gdzie była działka pola obsiana soczewicą. Gdy wojsko pierzchnęło przed Filistyńczykami,
(12) On stanął w środku działki, odbił im ją i pobił Filistyńczyków, a Pan dał wielkie zwycięstwo.

Pozdrawiam i wielkie dzięki Efraimito za pokazanie mi gdzie popełniłem błąd i niepotrzebnie przecedzałem komara

Księga Rodzaju 10 napisał:(1) Oto dzieje rodu synów Noego: Sema, Chama i Jafeta, gdy po potopie urodzili się im synowie.

(2) Synami Jafeta są: Gomer, Magog, Madai, Jawan, Tubal, Meszech i Tiras.

(3) Synami Gomera są: Aszkanaz, Rifat i Togarma.

(4) Synami Jawana są: Elisza, Tarszisz, Kittim i Dodanim.

(5) Od nich wywodziły się narody wyspiarzy podzielone według swoich krajów i według swoich języków i plemion w narodach swoich.

Wiki podaje napisał:Za kolebkę przyszłych Celtów uważa się region kurhanów w południowych Niemczech, między Lasem Czeskim i Renem, zasiedlony w połowie II tysiąclecia p.n.e. przez tzw. Protoceltów, mających za sąsiadów Protoilirów. W latach między 1800 a 1600 p.n.e. strefa kurhanów rozciąga się ku zachodowi, za Ren, obejmując Franche-Comte, Burgundię, Alzację i Lotaryngię